#4 Δεν είναι η πρώτη φορά που "ακούω" αυτό το στόρυ. Το να παραιτηθείς από τη δουλειά σου στην Ελλάδα της κρίσης που οι δουλειές σπανίζουν όλο και πιο πολύ όσο αυτή βαθαίνει (η κρίση), για να μεγαλώσεις το παιδί σου "όσο καλύτερα γίνεται" δεν ξέρω αν ήταν/είναι η πιο σωστή επιλογή (για κάποιους δεν είναι καν επιλογή). Κυρίως επειδή δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το παιδί σου θα μεγαλώσει όντως "όσο καλύτερα γίνεται" επειδή εσύ είσαι πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα. Και όπως μας τα λες, με την κούραση και την αϋπνία που σε δέρνει τα τελευταία 3 χρόνια, δεν πρέπει να είσαι και πολύ αποτελεσματική. Τουλάχιστον όχι όσο νόμιζες.Το να είσαι κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι με μόνη συναναστροφή ένα νήπιο, δεν είναι ότι καλύτερο για τον εγκέφαλό σου και τον συναισθηματικό σου κόσμο. Αυτό, κατ' επέκταση, δεν είναι ότι καλύτερο ούτε και για το νήπιο που έχεις στην ευθύνη σου. Δεν είσαι χαρούμενη, ξεκούραστη, με "μάτια ανοιχτά", μυαλό διαυγές και καλή διάθεση. Είσαι κολλημένη, κουρασμένη και άυπνη (και με τύψεις από πάνω). Πως ακριβώς αυτό ωφελεί το μωρό σου?Το μόνο που "ωφελεί" είναι η εικόνα της τέλειας μάνας που έχεις χτίσει με κόπο και νομίζεις ότι πρέπει να έχεις, προς τους έξω. Και γι' αυτό αναφέρεις μαραθώνιους θηλασμούς κλπ. Προσοχή. Δε λέω ότι το κάνεις συνειδητά. Απλά ότι υποσυνείδητα αποδέχεσαι ότι όλοι αυτό περιμένουν από σένα, οπότε κι εσύ το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς. Εις βάρος βέβαια του εαυτού σου και φυσικά του παιδιού σου. Και σε ρωτώ: γιατί μόνο εσύ να αφήσεις τη δουλειά σου και να είσαι 24Χ7Χ365 με το μωρό? Γιατί όχι και ο άντρας σου? Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ επανειλημμένως έχει πει και έχει γράψει σχετικά με τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού. Και όντως η μόνιμη παρουσία της μητέρας είναι κρίσιμης σημασίας. Αλλά και ο πατέρας είναι απαραίτητο να είναι παρών, να έχει τον πολύ σημαντικό υποστηρικτικό ρόλο προς την μητέρα, έτσι ώστε αυτή να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις απαιτητικές διαδικασίες που αφορούν την ανατροφή του μωρού (πχ. θηλασμός ανά δύο ώρες τη νύχτα). Και μάλιστα δεν αναφέρει τους όρους μητέρα, πατέρας. Αναφέρει τους όρους ο φροντιστής και ο σύντροφός του. Και όλα αυτά για έναν χρόνο. Όχι μέχρι ο Ταζ να πάει φαντάρος. Φίλη δεν τα κάνεις σωστά τα πράγματα. Χρειάζεσαι επειγόντως αλλαγή πλεύσης. Το πρόβλημά σου τώρα δεν είναι καθόλου το αν θα κάνεις δεύτερο παιδί. Αυτό, οι τύψεις που έχεις που δεν θέλεις να χειροτερέψεις το πακέτο που τρως (λογικό), είναι στα πλαίσια αυτού που σου έλεγα πριν. Της εικόνας της τέλειας μάνας με τη "σωστή οικογένεια" (μαμά-μπαμπας-δύοπαιδιά) που έχει αφοσιωθεί αποκλειστικά στο βλαστάρι της (γιατί αυτό κάνουν οι σωστές μάνες). Αυτό σε ζορίζει και σε βασανίζει και σε κάνει να έχεις τύψεις. Επικεντρώσου στο πως θα διαχειριστείς καλύτερα τη ζωή σου με αυτό το παιδί που ήδη έχεις. Όταν το λύσεις αυτό, τότε θα μπορέσεις να δεις ξεκάθαρα αν θέλεις ή όχι δεύτερο.
