#4 στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!Μετά από πολλές συζητήσεις με τον εαυτό μου και ενοχές, αποφάσισα ότι δε θα κάνω δεύτερο παιδί. Εκτός αν αλλάξει κάτι στις συνθήκες ζωής μας προς το τρομερά καλύτερο.Ανεξάρτητα από το αν δουλεύεις, από το αν θηλάζεις και πάει λέγοντας το παιδί είναι μεγάλη κούραση και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί δε θέλεις να το ξαναπεράσεις (ιδίως τώρα που κάπως ισορροπήσατε).Αυτό που με προβλημάτισε είναι το γεγονός ότι δε δεχτήκατε βοήθεια από πουθενά. Δε μας λες τους λόγους που αρνηθήκατε, αλλά βλέπεις τώρα τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Μου δίνεις την εντύπωση ότι έπεσες με τα μούτρα στο παιδί αφήνοντας πίσω πολλά δικά σου θέλω και μη δίνοντας σε άλλους ανθρώπους χώρο να σας βοηθήσουν και να ασχοληθούν με το μωρό (αλήθεια, ο σύζυγος πού είναι μέσα σε όλα αυτά;βοηθά;μοιράζεστε τις ευθύνες;). Κάνε μια τίμια αυτοκριτική γιατί έτσι θα βοηθήσεις και τον εαυτό σου και το παιδί σας στο μέλλον.
