Ως παιδί που θήλαζε μέχρι μεγάλη ηλικία έχω να πω ότι ήμουν μονίμως μωρό κλαψιάρικο γιατί πεινούσα! Η μάνα μου με θήλαζε συνεχεια γιατί δεν χόρταινα ποτέ με το μητρικό γάλα. Το χειρότερο ήταν πως το κλάμα μου ειχε γίνει βίωμα και μέχρι τα 2.5 που γεννήθηκε ο αδερφός μου έκλαιγα κάθε βράδυ. Στο επόμενο μωρό η μάνα μου ήξερε. Γαλατάκι σε σκόνη forever! Το χορτάτο μωρό η μαμά κι εγώ μάθαμε τι θα πει ύπνος. Κιόσο γι αυτό που λένε για το μητρικό γάλα και τα καλά του, ε σε μένα δεν έπιασε. Πάντα ήμουν μακραν πιο ασθενική από τον αδερφό μου μέχρι και σημερα. Ίσως επειδή μου έλειψε ο ύπνος;-)