#2 ξέρεις τι γίνεται με τα μικρά τα μέρη; ένα περίεργο πράγμα. Θαρρείς κι επειδή είναι περιορισμένος ο χώρος κι ο κόσμος αποκτούν σημασία δυσανάλογη όλα τα μικρά πράγματα. Κι όταν αφεθείς σ' αυτό, αν δε σε πνίξει, θα περάσεις καλά και θα το κάνεις κι εσύ. Το έίδα να γλινρται στην κολλητή μου μετά από χρόνια στο ίδιο μικρό νησί δασκάλα. Δεν άλλαξε σαν άνθρωπος. Έίναι ο ίδιος γλυκός χαρούμενος και γεμάτος ενδιαφέροντα άνθρωπος. Όμως όποτε την επισκέπτομαι βλέπω πως είναι κομμάτι του τόπου πια. Και θα αφιερώσει ώωωωρες σε θέματα που εγώ τα άκουγα κι έλεγα ε και; π.χ. πέτυχα κάποια στιγμή την περίοδο μετά τις πανελλήνιες κι όλοι οι κάτοικοι όπου περνούσαμε συζητούσαν τα αποτελέσματα των παιδιών που έδωσαν. Με λεπτομέρεις και προσμονή. Άντε έίπα μία. Άντε δύο. Κι ο περιπτεράς; και η κυρία στις μπουγάτσες; κι ο νεαρότατος φαρμακοποιός; και φυσικά και η φίλη μου. Κι αυτό γίνεται με όλα τα πράγματα. Χειμώνα που είναι και λιγότεροι οι κάτοικοι ακόμα περισσότερο φαίνεται αυτό. Άποψή μου έίναι πως δε γίνεται να πας κόντρα σ'αυτό το ρεύμα. Αν πας δε θα περάσεις καλά.
