#4 Σιχαίνομαι το αλκοολ. Με πάθος. Σιχαινομαι τη μπίρα το κρασι το ούζο όλα. Δεν έχω αγγίξει αλκοολ στη ζωή μου. Σοβαρά μιλάω. Προσπαθησα την εποχή που ήταν "μαγκια" να πίνεις και μου γυριζανε τα αντερα ακόμα και με την μυρωδιά. Δεν μ αρέσει ούτε λιγο κονιακ στο τσάι, ούτε το σπιτικό λικέρ (μπλιαχ). Όταν αρρώστησα έκοψα ακόμα και ένα μαρτίνι (δηλαδη γλυκο νερο) που έπινα μια φορά στα δύο χρόνια σε κανέναν γάμο. Ακριβώς επειδή και εγω παιρνω δυνατά φάρμακα και δεν θελω να βάζω έξτρα βάρος στο συκώτι μου. Φυσικά και άρχισαν τα "τι θα πάθεις αν..." "μην είσαι ξενέρωτη" " μα πως περνάς καλά κλπ..." Η καλύτερη απάντηση είναι της Α-μπα. "Γιατί έτσι" και συμπληρώνω "Να-μην-σε-νοιαζει" "Σκασίλα μου" "δεν είναι δική σου δουλειά". Στους ξένους δε που κάνουν τέτοια σχόλια "Μα δεν θα πιεις κάτι;" "Πίνω...τζιτζιμπίρα" (και εμενα μ αρέσει) "Εννοώ ένα κρασάκι" "όχι η τζιτζιμπίρα είναι αρκετή ευχαριστώ" και τέλος. Σε λίγο καιρό δεν θα σηκώνεται ούτε φρύδι θα σου λένε τι θα πιεις "Πορτοκαλάδα" Θα δινουν παραγγελία και τέλος.
