Λυπάμαι, αλλά ο συντάκτης του άρθρου έχει μπερδέψει ορισμένα πράγματα. Είναι ένα πράγμα "η έκδοση διαβατηρίου" και είναι κάτι άλλούτερο: Α) η καταχώριση της γέννησης στην Πρεσβεία Β) η αποστολή της στο Ειδικό Ληξιαρχείο για μετεγγραφή Γ) η μεταφορά της στο Δήμο Ιωαννίνων για καταχώριση Δ) η έκδοση νέου Πιστοποιητικού Οικογενειακής Κατάστασης όπου θα αναφέρεται το νέο μέλος Ε) η αποστολή του στο Λονδίνο ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΤ) η κατάθεση αίτησης έκδοσης διαβατηρίουΖ) η αποστολή της αίτησης στην Ελλάδα Η) η έκδοση διαβατηρίου από την Ελληνική Αστυνομία και τελικά Θ) η αποστολή του διαβατηρίου στο Λονδίνο για να το παραλάβει ο αιτών.Όσο για το λόγο για τον οποίο τα ραντεβού δίδονται με καθυστέρηση δεν είναι μόνο διότι "απαιτείται να καλύψουν τις ανάγκες περίπου 60.000 ανθρώπων που ήρθαν να ζήσουν στη χώρα μετά την κρίση", αλλά, κυρίως, επειδή κατά την κρίση, έχει αποχωρήσει το 1/3 των υπαλλήλων που στελεχώνουν τις Πρεσβείες μας, χωρίς να αντικατασταθεί. Πχ, διαγωνισμός για πτυχιούχους διοικητικούς δεν έχει γίνει για το ΥΠΕΞ, από το 2003, διότι δεν υπάρχουν πιστώσεις.Επιπλέον, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι Προξενικές μας Αρχές στο εξωτερικό, σχεδόν πάντα, κάνουν τον ενδιάμεσο. Αν το Ειδικό Ληξιαρχείο δεν κάνει τη μετεγγραφή του ληξιαρχικού γεγονότος και αν ο Δήμος δεν προχωρήσει, κατόπιν, στη καταχώριση στην οικογενειακή μερίδα, η Πρεσβεία μπορεί μόνο να συστήσει στους αιτούντες ψυχραιμία και υπομονή. Τα διαβατήρια έχουν πάψει από δεκαετίας να εκδίδονται από τις Πρεσβείες, εκδίδονται από την ΕΛ.ΑΣ., οι Πρεσβείες απλά παραλαμβάνουν αιτήσεις που με κάποιο τρόπο θα πρέπει να στείλουν στην Ελλάδα και με κάποιο άλλο τρόπο θα πρέπει να επιστραφούν. Η όλη διαδικασία (με αυτοκόλλητους γραμμωτούς κώδικες, λήψη αριθμών Πράξης, καταχώριση στα Βιβλία, λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, ορθή συμπλήρωση αιτήσεων και τριπλότυπων, μπορεί να διαρκέσει από μισή ώρα ανά αίτηση, μέχρι και 3 ώρες (αν τα δάκτυλα δεν δίνουν αποτύπωμα). Πολλαπλασιάστε επί τις εκατοντάδες ή χιλιάδες αιτήσεις και θα έχετε εικόνα για το πόσες ανθρωποώρες απαιτούνται (μόνο για ένα από τα δεκάδες αντικείμενα που έχει η κάθε Αρχή).Το σύστημα, αναμφίβολα, έχει προβλήματα, αλλά οι υπάλληλοι είναι οι τελευταίοι που φταίνε. Οι συναλλασσόμενοι έχουν να το αντιμετωπίσουν, όποτε χρειαστεί να προσέλθουν σε Αρχή μας. Οι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να ζούνε την καφρίλα καθημερινά, συχνά μέχρι αργά το βράδυ. Επιλογή τους είναι, αφού επέλεξαν αυτό το επάγγελμα. Όμως η διαρκής παροχή εξηγήσεων στο κοινό, για θέματα που αυτοί δεν φταίνε, είναι συχνά κουραστική. Όσο για τα περί παχυλών μισθών, κτλ που αναφέρονται σε ορισμένα σχόλια, είναι απολύτως λανθασμένα. Εάν επρόκειτο για expatriates υπαλλήλους πχ ξενοδοχείων (για να μην μιλήσουμε για άλλα καλύτερα αμοιβόμενα επαγγέλματα), ο εργοδότης θα φρόντιζε για εξαιρετικό μισθό, συν bonus, δωρεάν αυτοκίνητο, κινητό τηλέφωνο, κατοικία και σχολείο για τα παιδιά. Τίποτα από όλα αυτά δεν λαμβάνει ένας υπάλληλος του ΥΠΕΞ που υπηρετεί στο εξωτερικό και είναι εντελώς ανόητη η σύγκριση του μισθού ενός υπαλλήλου που εργάζεται στην πατρίδα του, με αυτή κάποιοι στο εξωτερικό (το οποίο δεν είναι πάντα το Λονδίνο, μπορεί να είναι και η Αμπούτζα).