Το κείμενο μου θύμισε κάτι που διάβασα στο facebook. 'Τα υπονοούμενα τα πιάνεις, με τα αυτονόητα έχεις ένα θέμα' !!! Εννοείται ότι δεν υπάρχουν μαγνήτες, ούτε φταίει το αστρικό σύμπαν ή οτιδήποτε άλλο. Φυσικά σε όλους αρέσει για τις τελικά αποτυχημένες επιλογές τους να βρίσκουν δικαιολογίες για να αποφύγουν τη ευθύνη των πράξεών τους. Ποιος μπορεί να αποδεχτεί στον εαυτό του ότι έκανε λάθος μια φορά, δύο, πέντε δέκα φορές. Θα πει στο τέλος τόσο λάθος επιλογές κάνω ? Όχι ! Φταίει ο μαλακομαγνήτης !! Ναι super, δεν έφταιγα εγώ ! Αυτό φυσικά ισχύει στα παιδιά, όταν αυτές είναι συμπεριφορές ενηλίκων ( που δυστυχώς είναι σε μεγάλο βαθμό ) τότε πιας τ' αυγό και κούρευτο. Το κείμενο καταλήγοντας περιγράφει ίσως τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Το πρώτο είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Από κει ξεκινάν όλα. Εάν δε σέβεσαι και δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, πως περιμένεις να σε σεβαστεί ο άλλος ? Επίσης πολύ σημαντικό να μπορείς να μεταφράζεις και να καταλαβαίνεις σωστά τα γεγονότα μιας και γίνεται μέσα μας ένας πόλεμος της υποκειμενικότητας με ην αντικειμενικότητα. Εάν είσαι διατεθειμένος να ... ψάχνεσαι εσωτερικά και να μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου ( όσο γίνεται ) όχι στα 20 και στα 30 που ακόμα είσαι μικρός και μαθαίνεις ( αυτή είναι η αλήθεια ) αλλά και στα 50 και 60. Να είσαι διατεθειμένος για αλλαγή και όχι κολλημένος σε στερεότυπα. Υ.Γ. Αν τώρα είσαι η Δανάη του 'ο επιμένων δε νικά πάντα' είχε δίκιο ο φίλος που έλεγε ότι βγήκες από μία σχέση. Δεν είναι όμως το παν. Είναι το ένα. Τα άλλα είναι ο εαυτός μας, η οικογένεια, οι φίλοι, οι σπουδές ή η δουλειά, οι δραστηριότητες που κάνουμε και γενικώς οτιδήποτε θέλει κάποιος.