Ο Τσίπ πέτυχε πολλά άλλα πάντως. Ξεσκέπασε το πρόσωπο του “αριστερού” συνδικαλισμού. Δεν είχε παρά να τον αγοράσει. Ταύτισε την αντίδραση στον οικονομικό φιλελευθερισμό (aka Νόμος της Ζούγκλας) με τον παραλογισμό των όπεν μπόρντερς ( aka βούτυρο στο ψωμί του οικονομικού φιλελευθερισμού).Την οικολογία με την πληρωμένη αριστερά της τζίβας και των ΜΚΟ Και έκανε ελκυστικό, διά της σύγκρισης, ένα κόμμα που πρωταγωνίστησε στην καταστροφή του δημοσιονομικού εκτροχιασμού 2004–2008 που άνοιξε την πόρτα στα σκυλιά. Και sub–brand της ΝΔ να ήταν, τόσο καλά δεν θα τα κατάφερνε.
