Φοράνε τις ψεύτικες ψυχές, ψεύτικων χαρακτήρων με το προσωπείο και το σώμα των οποίων υποδύονται έναν καλλιτεχνικό ρόλο προκειμένου να δώσουν την εικόνα του αληθινού. Άρα κάθε άγγιγμα, κάθε βλέμμα, κάθε φιλί και οποιαδήποτε άλλη έκφραση, λεκτική και συμπεριφοριστική, ολοκληρωτική στον σχεδιασμό της, όσο πιο αληθοφανής φαίνεται και φορτίζει συναισθηματικά τον θεατή-ακροατή, θετικά ή αρνητικά, συγκινησιακά ή χαρούμενα, αυτό λέγεται ηθο-ποιία και πάντα είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί, προϋποθέτοντας πρωτίστως μεγάλη και σε βάθος μελέτη του χαρακτήρα-ρόλου όσο αφορά την εκμάθηση του κειμένου διαλόγων και των πολύ συγκεκριμένων εκφράσεων (για όσους δεν γνωρίζουν ο εκάστοτε ηθοποιός εκτός του κειμένου του ρόλου του, μαθαίνει και το κείμενο των παρτενέρ του), και την επίσης πολύ συγκεκριμένη κινησιολογία του υποδυόμενου χαρακτήρα.Οπότε ότι «κάμουν» («κάμουν»;;...), προϋποθέτει όλα τα παραπάνω.