To #4 αποτελεί το κλασικό case study που ξεκινάει με παθολογία εξαρχής. Άντρες και γυναίκες βλέπουν τον γάμο ως "φυσική εξέλιξη" μιας πολύχρονης σχέσης. Πρώτο λάθος. Επειδή επενδύσαμε σε κάτι δεν σημαίνει ότι θα παίξουμε και τα ρέστα μας στην εμμονή μας στην κόκκινη μπίλια στο 13. Μπορούμε ανά πάσα στιγμή να αποφασίσουμε ότι καλά ήταν ως εδώ αλλά θέλουμε άλλα πράγματα από την ζωή μας. Η δε παραδοσιακή Σχέση με Σ κεφαλαίο έχει επωμισθεί αρετές και ποιότητες που ποτέ δεν εστιάζουν στο σαρκικό κατά ένα περίεργο τρόπο. Αυτό αφενός έχει ρίζες στην πατριαρχική (και Χριστιανο-Καντιανή για να μην ξεχνιόμαστε!! χαχα) αντίληψη ότι όποιος σκέφτεται την ευχαρίστηση του γεννητικού του οργάνου είναι ζώον και χαμηλής ηθικής ποιότητας άνθρωπος. Ειδικά για τις γυναίκες και το δικό τους ασυνείδητο περίπου σημαίνει ότι κινδυνεύουν να τις κερατώσουν/εξαπατήσουν/κακοποιήσουν κλπ. επειδή για κάποιο μυστήριο λόγο αν πετύχουν τον άντρα που ξέρει να κάνει πραγματικά καλό σεξ, αυτός ο άντρας δεν μπορεί να το κρατήσει στο παντελόνι του και θεωρεί εαυτόν δώρο του θεού και διαμοιράζει την προσφορά του σε πολλές. Εχμ δεν πάει ακριβώς έτσι...Επιπλέον πολλές γυναίκες οι ίδιες έχουσες υποτακτικής ποιότητας ερωτική μενταλιτέ και φυσιολογία (θέλουν δηλαδή το ζοριλίκι τους κρεββατικώς και γούστο τους καπέλο τους) απορρίπτουν τους λίγο πιο ζόρικους ως υποκείμενο "σοβαρής σχέσης" (επειδή ως γνωστόν οι καυλιάρηδες τι να σκαμπάζουν απο Κάντ και Χέγκελ και όλους αυτούς τους κυρίους, μιας και το καλό το σεξ είναι ίδιον των ζωώδων χαρακτήρων σύμφωνα με την παραπάνω λογική του παραλόγου, και μιας και αν δεν συζητάς το Γνωστικό ζήτημα απλώνοντας την μπουγάδα και τυλίγοντας λαχανοντολμάδες ενώ μαζί φτιάχνεις το memo για την συνάντηση της Δευτέρας δεν ξέρεις τι θα πει γάμος...) .Με λίγα λόγια μπερδεύουν την εκτίμηση και ίσως την συντροφικότητα και αγάπη (ναι,δεν το απορρίπτω ότι μπορεί να υφίστανται) με τον έρωτα. Μα ο έρωτας περιλαμβάνει και την σαρκική υπόσταση! Και μάλιστα χωρίς σαρκική υπόσταση είναι κάτι άλλο. Εξ ου κι η ονομασία "πλατωνικός έρωτας" η οποία εξ ορισμού δεν αναφέρεται σε γάμους και σε ερωτικές σχέσεις ερωτικής αποκλειστικότητας. Με έναν άντρα λοιπόν που δεν ευχαριστιέσαι σεξουαλικά είσαι πλέον φίλη/σύντροφος/"αδερφή" αλλά ερωμένη ΔΕΝ είσαι. Συμπερασματικά δηλαδή κατά την γνώμη μου το λάθος ξεκινάει από το ότι πολλές γυναίκες ξεκινάνε να διατηρούν σχέση και κατόπιν γάμο με άντρες που είτε δεν ξέρουν να τις εξιτάρουν ερωτικά τις ίδιες, είτε δεν έχουν διευρευνήσει μαζί οι δυο τους ερωτικούς τους κώδικες (επειδή το θεωρούν ως κάτι που δεν αρμόζει στην Αγία Σοβαρή Σχέση εκατέρωθεν) , ή τέλος διατηρούν φαντασιώσεις που θα ήθελαν να πραγματοποιήσουν αλλά που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα διαδραματίζονται στην πραγματική τους ζωή και δεν τολμούν να τις ομολογήσουν. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα ακούμε καθημερινά.Και ερωτώ: γιατί παντρεύεστε άντρες που δεν σας ελκύουν πραγματικά και δεν σας κάνουν να αναριγάτε και να σπαρταράτε στο άγγιγμά τους; Δεν είναι απείρως ευκολότερο να είσαι πιστός όταν είσαι ικανοποιημένος; Τι είναι; Φόβος; Ανασφάλεια; Μειονεκτική αίσθηση του εαυτού; Επενδυτική σιγουριά σε μετοχικά προϊόντα "παιδιά-σπίτι-κυρία Κοκοβίκου";Σίγουρα δεν είναι καλός οδηγός. Η πράξη το επιβεβαιώνει.
