#2 Φρικαρισμένο κοτόπουλο,κατ αρχάς άλλαξε ψευδώνυμο. Δεύτερον,η συλλογή διαφόρων καταθλιπτικών φίλων και η απέραντη κατανόηση που τους δείχνεις είναι συνώνυμες με τις καμπάνες της Notre Dame.Είναι ασίγαστοι απορροφητήρες ενέργειας αυτοί οι άνθρωποι.Η ιστορία που θα έχει διαφορετικό τέλος σε ποιον ανήκει(από το οικογενειακό σου περιβάλλον εννοώ),αν εσύ ασχολείσαι με όλους αυτούς;Αυτό παίζει σε ασυνείδητο επίπεδο,ξανασκέψου το. Αποδέχεσαι ένα μοτίβο που σου είναι πολύ οικείο, λόγω οικογένειας. Όντως οι καταθλιπτικοί καταθλιπτικοί δεν πολυφροντίζουν τον εαυτό τους. Αυτό όμως δεν είναι συνάρτηση μόνο της κατάθλιψης τους αλλά και της ατομικής τους συγκρότησης. Μπορεί να εργάζονται και να διεκπεραιώνουν πολύ απαιτητικά εργασιακά καθήκοντα.Όπως κάθε φορά,εξαρτάται.ΕΣΥ γιατί ασχολείσαι είναι η ερώτηση.Να το ψάξεις ίσως;Πόσο σε ωθούν μπροστά άνθρωποι για τους οποίους δαπανάς τόση ενέργεια και γιατί θεωρείς αυτονόητο ότι τους επιλέγεις ΚΑΙ παραμένεις;