Νομίζω με αφορμή αυτό που είπες με τους γονείς (κι ισχύει το ίδιο με τους κακοποιητικούς με οποιαδήποτε μορφή συντρόφους) υπάρχει κάτι που καμμιά φορά δεν το σκεφτόμαστε. Ο άνθρωπος (άντρας/γυναίκα) που βρίσκεται σε τέτοια δυναμική δεν φεύγει επειδή ναι μεν λαμβάνει κακοποιητικές συμπεριφορές αλλά όταν τις λαμβάνει νιώθει πόνο (ψυχικό) που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Και όταν νιώθεις πόνο θέλεις να τον μοιραστείς και ξεφορτώσεις στον άνθρωπό σου. Και ποιός είναι ο άνθρωπός τους; Ο κακοποιητικός γονιός ή σύντροφος αντίστοιχα! Δεν έχεις άλλον τόσο κοντινό. Τον πόνο σου τον λες σε αυτόν που σε πονάει. Και έτσι ο κύκλος διαιωνίζεται...