Ειναι ακριβώς όπως τα περιγράφεις luckystrike. Θυμάμαι που είχαμε πάει τα πρώτα μας Χριστούγεννα σ'ένα ξενοδοχείο που δεν άναβαν το τζάκι, ενώ το διαφήμιζαν, και στο check out, του ζάλισα τ'αυτιά (και όχι μόνο), να τους πει ότι καθόλου δεν απολαύσαμε τη διαμονή μας, μην τυχόν δεν τους πει για το σβησμένο τζάκι, που καθόμασταν και βλέπαμε τις στάχτες κ.λπ. Περιμένω σαν τον Σουγκλάκο πιο πέρα, μην πάω εγώ και ξεφτιλιστούμε, επιστρέφει, για πες τι σου είπαν λέω, διψασμένη για εκδίκηση.Ε, με ρώτησαν αν μείναμε ικανοποιημένοι-ναι,ναι και τι είπες; Ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.Θυμάστε ένα επεισόδιο του παρά πέντε, που είναι η Ζουμπουλία σε μια δεξίωση και τους στριμώχνει ο δολοφόνος, που τον πιάνει ο Θωμάς και του λέει ήρεμα και με χαμόγελο ότι με τόση αστυνομία θα τον χώσουν μέσα αν βγάλει όπλο; Θυμάστε που η Ζουμπουλία τον κάνει εικόνα με στολή Σούπερμαν; Έτσι τον κοιτούσα κι εγώ. Μετά φρόντισα να του μοιάσω, παιδιά, γίνεται!