#3 Κρίσεις πανικού λοιπόν.Πάρα πολλές φορές ,το μυαλό μας ανακαλύπτει τις ήδη υπάρχουσες λύσεις εν τέλει, ενώ(λανθασμένα),εξακολουθούμε να ζούμε και να ενεργούμε και να αντιδράμε σαν να μην υπάρχει έξοδος κινδύνου.Εδώ όμως,μιλάμε για κατάσταση που εξακολουθεί να εκπέμπει δηλητηριώδη νέφη. Η μητέρα σου είναι ένας άρρωστος άνθρωπος που χρήζει βοήθειας.Το αν αποφασίσει να την ζητήσει και να την δεχτεί,είναι δικό της θέμα.Δεν θα πας σε επαγγελματία ψυχικής υγείας επειδή δεν έχεις την ικανότητα να διαχειριστείς την μαμά σου,όπως ίσως εσφαλμένα πιστεύεις, αλλά επειδή,βαθιά ,πολύ βαθιά μέσα σου,ακόμα πιστεύεις ότι υποχρεούσαι να την ανέχεσαι,καθώς και άλλα τινά που δεν θα ήθελα να τα γράψω εδώ γιατί ενδέχεται να μην είσαι έτοιμη να τα επεξεργαστείς. ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ. Αυτό.ΔΕΝ είσαι υπεύθυνη γι αυτό που της συμβαίνει.ΔΕΝ φταις που υπάρχεις.ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ για την δυστυχία που σκόρπισε γύρω της τόσα χρόνια.ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ για την ατολμία του πατέρα σου.ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ.ΔΕΝ έχει δικαίωμα να στο κάνει αυτό. Εχεις όλη την ζωή μπροστά σου,ΔΕΝ θα την περάσεις σαν κυνηγημένο αγρίμι.ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ.Βρες ένα κέντρο ψυχικής υγείας και πήγαινε.ΣΗΜΕΡΑ.Καλή τύχη από δω και πέρα.
