#2Μαρίζα μου, αγάπη ήθελες, το λες μόνη σου: για μένα το δώρο δεν έχει να κάνει με τα χρήματα,(...), είναι μια ένδειξη αγάπης και ενδιαφέροντος. Πηγή: www.lifo.grΈχεις ανάγκη από ενδιαφέρον και αγάπη, αλλά όχι από τη δική του, ίσως από αλλού σου λείπει, ίσως κι από πουθενά αλλά είναι η περίοδος τέτοια, λόγω του προβλήματος που λες στην οικογένεια, που νιώθεις τόση θλίψη και αδικία και ψάχνεις λόγους να παραπονεθείς, να κλάψεις, να βρεις ενόχους για την άσχημη τροπή των καταστάσεων. Ίσως ο πραγματικός ένοχος είναι η ζωή, που νιώθεις ότι σου γύρισε την πλάτη, είναι όμως κάτι πολύ αφηρημένο για το δικάσεις και περνάς από δίκη εσένα και τον φίλο σου. Και ως αποδεικτικό της έλλειψης αγάπης από τον σύντροφο σου, εμφανίζεις τα δώρα που δεν σου πήρε. Όμως κάτι δεν σου κολλάει. Και σωστά δεν σου κολλάει γιατί ποτέ τα δώρα δεν απέδειξαν την αγάπη του δωρητή. Νομίζω είναι πολύ δύσκολη η φάση που περνάς γιατί το άγχος και το βάρος που δημιουργεί ένα πρόβλημα υγείας, διογκώνει όλες τις άλλες καταστάσεις γύρω μας. Όπως έλεγα για μένα, κάποιος έπρεπε να φταίει για όσα έγιναν (και ήταν τραγικά), κάποιος με πρόσωπο και ονοματεπώνυμο. Το τι έφταιξε πραγματικά φάνηκε, αφού πέρασα από δίκη και καταδίκη όλους όσους ήταν γύρω μου. Και εκεί πραγματικά αποκαλύπτεται το ποιοι όντως ενδιαφέρονται και σ'αγαπούν: Εκείνοι που δεν φεύγουν, εκείνοι που περιμένουν να περάσει η μπόρα σου και τους βλέπεις να στέκονται χαμογελαστοί κι ας είναι βρεγμένοι ως το κόκαλο. Και αυτή τη στιγμή, που ξεθολώνει το τοπίο και τους πλησιάζεις για ν'απολογηθείς εσύ πια ως ένοχος, σε κάνουν μαγικά να νιώθεις ότι δεν χρειάζεται. Γιατί η αγάπη συγχωρεί και αυτό είναι λιγότερο χειροπιαστό αλλά πολύ πιο πολύτιμο δώρο.Μην ξεχνάς πάντως, πως ακόμα κι αν δεν είναι εκεί να σε περιμένει, δε σημαίνει ότι δεν σε αγάπησε. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μεγαλώνοντας δεν μένουμε πάντα οι ίδιοι. Έξι χρόνια μετά μπορεί να μην ταιριάζετε πια. Σου εύχομαι τα καλύτερα!