#7 να χαίρεσαι το μωράκι σου!Θυμάμαι πόσο παράξενος ήταν ο καιρός που έμεινα στο σπίτι με το μωρό χωρίς να δουλεύω μετά τη γέννα. Εννοώ υπέροχος αλλά ταυτόχρονα τρομακτικός. Υπήρχαν στιγμές ευτυχίας αλλά και στιγμές που η ευθύνη με πλάκωνε. Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου να θέλεις να μοιραστείς πράγματα που σου φαίνονται σημαντικά και ότι νιώθεις απομόνωση. Μην κολλάς στις συγκεκριμένες κοπέλες.Πήγαινε παρακάτω. Το γεγονός ότι ΕΤΥΧΕ να είστε μαζί στα μαθήματα εκείνη την περίοδο δε σας κάνει αυτόματα αδερφές ψυχές. Δε θα παρεξηγηθούν αν αραιώσεις από το chat γιατί και οι ίδιες θέλω να πιστεύω ότι αντιλαμβάνονται ότι δεν είστε κολλητές. Στη ζωή μας έχουμε ανθρώπους που είναι αδερφικοί μας φίλοι, άλλους που είναι απλά γνωστοί, άλλους που απλά ταιριάζουν τα ωράριά μας και κάνουμε παρέα κάποια συγκεκριμένη περίοδο και πάει λέγοντας. Αυτό που με είχε βοηθήσει είναι να κάνω mailing list με κοντινούς συγγενείς και φίλους και να τους στέλνω πότε πότε φωτο και μικρά νέα του μωρού μαζί με τα δικά μου νέα. Υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται: κράτα επαφές με όσους είναι πίσω στην Ελλάδα και προσπάθησε να κάνετε δραστηριότητες με το μωρό (στο εξωτερικό τα playgroups είναι πολύ διαδεδομένα). Κάποια μαμά θα βρεις στην πορεία που δε θα σου ταράζει τα νεύρα. ΥΓ. ήμουν κι εγώ σε ένα αντίστοιχο group μαμάδων που τύχαινε να βρισκόμαστε σε μια αθλητική δραστηριότητα για γονείς και μωρά. Κάναμε και παρέα εκτός γυμναστηρίου και chat στο facebook καλή ώρα όπως εσείς. Αν σου πω ότι η μια έφερνε μαζί τη φιλιπιννέζα τους παντού τι έχεις να μου πεις, καλή μου 7, περί συγκρίσεων;