Αγαπητή #4Καταλαβαίνω πολύ καλά την αγάπη προς τη δουλειά σου, και την άρνηση να ξοδέψεις λεφτά που δεν είναι δικά σου. Αλλά γιατί να πας από το 0 στο 100 κατευθείαν; Επίσης το να γυρίσεις σε φουλ εργασία μια κι έξω, όσο κι αν την αγαπάς, είναι μανίκι στην αρχή. Δώσε στον εαυτό σου λίγο χρόνο να επανέλθει, τον αξίζεις μετά από 20 χρόνια δουλειά! Η μερική ή ελαστική απασχόληση είναι πολύ πιο διαδεδομένη στο εξωτερικό, και η εθελοντική εργασία εκτιμάται ιδιαίτερα από μέλλοντες εργοδότες. Αν αποφασίσεις να ακολουθήσεις κάτι, μπορείς σταδιακά να αυξήσεις τις ώρες σου ή να πας σε κάτι σαν compressed week, που σου δίνει παραπάνω χρόνο με το μικρό σου τις μέρες/ώρες που δεν δουλεύεις. Και όσο για τον βρεφονηπιακό, οι δυνατότητες που ανοίγονται στο μικρό σου είναι ασύλληπτες. Η κόρη μου ακόμη δεν καταλαβαίνει αγγλικά, ίσως σιγά σιγά αναγνωρίζει κάποιες λέξεις, αλλά κάθεται με τις ώρες να ζωγραφίσει και ανταποκρίνεται πολύ όμορφα στις εκδηλώσεις στοργής και φροντίδας των εργαζομένων εκεί, και βλέπω αμέσως πράγματα που έχει μάθει γιατί θέλει να τα εφαρμόσει και στο σπίτι. Αντίστοιχα στον β/ν μου αναφέρουν με έκπληξη ότι κάποια πράγματα που έχουμε μάθει μαζί και κάνει εκεί είναι πιο μπροστά αναπτυξιακά από τα συνομήλικα (και πολλά άλλα πιο πίσω, γιατί πχ. προσωπικά φρικάρω με το φαγητό πασαλειμμένο σε έπιπλα και τοίχους, να τα λέμε αυτά). Θα πρότεινα να αρχίσεις με 1 μέρα για μερικές βδομάδες και να δεις πώς πάει, και φυσικά να είσαι ενθουσιασμένη ΕΣΥ πριν, όταν αφήνεις το παιδί, όταν το παίρνεις και μετά μαζί του. Βοηθά κι εσένα να μη νιώθεις τύψεις, και αυτό να καταλαβαίνει ότι είναι φυσικό να πηγαίνει και να περνάει χρόνο με άλλους.Καλή τύχη και υπομονή!