#7Πραγματικά βγάζεις μια θολοκουλτουριάρικη ανωτερότητα, η οποία πίστεψε με κάνει μπαμ στον άλλο που σε βλέπει. Όσο αμόρφωτος ή μέθυσος και να είναι ο άλλος, την επικριτική ματιά σου την πιάνει μια χαρά και τον βάζει σε θέση άμυνας (γιατί είναι κακό να πίνεις τσίπουρα το βράδυ με φίλους, δεν καταλαβαίνω-μήπως είναι ανώτερο να πίνεις ένα ουίσκι ολομόναχος αναστενάζοντας όπως κάνουν στα σίριαλ;). Εννοείται πως σε ένα μικρό μέρος πάντα σε ρωτάνε ποιανού είσαι και αν είσαι από εκεί κερδίζεις πόντους αυτομάτως, αλλά καλοδέχονται και ξένους αν οι ίδιοι είναι καταδεκτικοί. Κάτι μου λέει πως στηριχθήκατε πολύ στο κύρος του αποθανόντα και δεν προσπαθήσατε καθόλου να κερδίσετε το σεβασμό και τη φιλία των ντόπιων. Μάλλον λένε ότι παίρνετε τις δουλειές των παιδιών τους ακριβώς επειδή φαίνεται ότι τους σνομπάρετε και πικάρονται. Βασικά μου φαίνεται περίεργο πως θεωρείς κάτι ιδιαίτερο τα χόμπυ σας. Μου φαίνονται πολύ συνηθισμένα. Μάλλον αν γνωρίζατε κάποιον καλύτερα να ανακαλύπτατε ότι -Ω Θεοί- βλέπει κι αυτός σειρές ή διαβάζει βιβλία. Όσο μικρό κι αν είναι ένα μέρος κάθε δήμος έχει υποδομές. Υπάρχουν τμήματα ζωγραφικής, χορού, κεντήματος, δανειστική βιβλιοθήκη κτλ. Δοκιμάστε να μπείτε σε κάποια ομάδα με ανοιχτή καρδιά και χωρίς προκαταλήψεις και μπορεί να εκπλαγείτε από τα άτομα που θα γνωρίσετε, που θα έχουν και τα ίδια ενδιαφέροντα με σας.Γενικότερα είναι πάντα κακή ιδέα να μετακομίζεις σε ένα μικρό μέρος και να αντιμετωπίζεις τους ντόπιους σαν ιθαγενείς που δεν ξέρουν ούτε την αλφαβήτα. Χαλάρωσε, δεν είστε και το βασιλικό ζεύγος, δυο συνηθισμένοι άνθρωποι είστε με κανένα ξεχωριστό χόμπυ ξαναλέω. Εν τω μεταξύ τα ψιθυρίσματα συμβαίνουν παντού, ω ναι, ακόμα και στην Αθήνα. Οι άνθρωποι είναι παντού κουτσομπόληδες, αδιάκριτοι και αγενείς.
