μα φυσικά και θέλει την αποδοχή της, μαμά του είναι. τι να την κάνει την γνωστοποίηση; μπορεί εκείνη να το ξέρει ήδη αλλά εφόσον επιλέγει να το παραβλέπει είναι σα να παραβλέπει και την υπόσταση του ίδιου της του τέκνου. αν δεν τον θέλει όπως πραγματικά είναι, τότε ακυρώνει την ύπαρξή του. "σε θέλω όπως εγω έχω στο κεφάλι μου"; και που είναι ο σεβασμός, που είναι η αγάπη; λογικό να την αναζητά. αν δεν το κάνει θα δίνει τη συγκατάθεσή του σε μια ψεύτικη, πλασματική αποδοχή. σε μια τυπική και ανούσια σχέση. αν η μητέρα του δεν αντέχει, για κάποιο δικό της λόγο, να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, είναι δικό της πρόβλημα. το δικό του πρόβλημα είναι οτι κρύβεται κι αν θέλει να το λύσει δεν υπάρχει άλλος δρόμος. τα μικρομανατζαρίσματα και οι μικρουπεκφυγές και τα γυρωγυρω το μόνο που θα προσφέρουν είναι μεγαλύτερη (και ίσως κάποτε αγεφύρωτη) απόσταση