#4Κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα καλοί στο να εντοπίζουν τι μπορεί να σε πληγώσει και να το χρησιμοποιούν εναντίον σου με σκοπό να σε επηρεάσουν με οποιονδήποτε τρόπο για να νιώσουν σημαντικοί. Ενοχλώ άρα υπάρχω. Προσωπικά πάντα απαντάω με ήρεμο τρόπο, πότε αιχμηρά πότε όχι, αναλόγως πώς προβλέπω ότι θα πάει η κουβέντα (έχω ελπίδες να τον ταπώσω μια για πάντα ή μπορώ μόνο να του δείξω ότι δεν με αγγίζουν τα σχόλια του με την ελπίδα να σταματήσει κάποια στιγμή;).Για παράδειγμα, είχαμε πάει σε κάτι φίλους, ο τύπος μου ρίχνει (και της γυναίκας του, 11 χρόνια) και μας αποκαλούσε 'Ακρόπολη' και άλλα χαριτωμένα, τύπου ότι γερνάμε, παλιώνουμε κτλ. Ε κάποια στιγμή τον κοιτάω στα μάτια και του λέω 'Πες ό,τι θες, δεν με ενοχλεί που μεγαλώνω, ξέρεις τι ακούω κάθε μέρα από τους εφήβους στην τάξη; Αυτό δεν είναι τίποτα,χαχαχα.'' Έμεινε και κατάπιε τη γλώσσα του. Και όλα αυτά με απόλυτη ψυχραιμία και αδιαφορία από μέρους μου, τύπου κουβέντα να γίνεται. Μόκο μετά. Φυσικά ακολουθώ ακριβώς το ίδιο σύστημα με τους εφήβους. Μου λένε ότι γεννήθηκα το 1821, τους λέω ότι είμαι βρικόλακας και διδάσκω τόσα χρόνια που τα νεύρα μου πια ή είδατε πώς κρατιέμαι; και σχολιάκια τέλος. Άλλη περίπτωση πιο χαρντκορ. Μιλάμε με φιλικό ζευγάρι και λέει αυτός για την Πάολα. Ε λέω εγώ ότι δεν μου αρέσει ,μπούρου μπούρου. Συμφωνεί και η γυναίκα του. Λέει αυτός ε βέβαια τι θα λέγατε, νιώθετε λίγες μπροστά σε τέτοια κουκλάρα, γυναίκες φίλε αμέσως να ρίξουν την άλλη επειδή είναι άσχημες μπροστά της. Ενώ οι άντρες δεν λέμε ποτέ τίποτα γιατί δεν είμαστε κομπλεξικοί.Ε, η τελευταία πρόταση με έβγαλε εκτός εαυτού, οπότε του λέω: Κοίτα να δεις φίλε. Ο λόγος που εσείς δεν λέτε τίποτα είναι ότι η γυναίκα σου που σε σέβεται ποτέ δεν θα σε έφερνε σε δύσκολη θέση μπροστά στους φίλους σας, λέγοντας πόσο κ@υλα είναι ένας άλλος άντρας οπότε δεν σου δίνεται ποτέ η ευκαιρία να εκφράσεις τη συμπάθεια ή την αντιπάθεια σου για τον συγκεκριμένο και μετά να σε πούνε και κομπλεξικό από πάνω. Μετά από αυτό με έβαλε στη μαύρη λίστα και με εκδικήθηκε αλλά δεν το μετανιώνω.
