να πω και τη δική μου σχετική-άσχετη ιστορία περί ομαδικού πνεύματος :)πριν λίγα χρόνια νεοπροσληφθήσα κοπέλα στην εταιρεία που δούλευα (και δουλεύω ακόμα) με παίρνει τηλέφωνο βράδυ Μεγάλης Πέμπτης ως υφιστάμενή μου και αρχίζει εξάψαλμο γιατί της έγινε κάποια κατάθεση στην τράπεζα και εκείνη θεώρησε ότι έχει πληρωθεί λιγότερα από όσα περίμενε. Της είπα, βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, τι θέλεις να σου κάνω μέρα και ώρα που είναι. Εκείνη ήταν θηρίο και απειλούσε ότι αν δε λυθεί το θέμα της εδώ και τώρα δε θα εμφανιζόταν στη δουλειά τις επόμενες ημέρες. Τελικά διαπιστώσαμε με τα πολλά ότι όχι μόνο δεν είχε πληρωθεί λιγότερο, αλλά είχε πάρει και κάποια επιδόματα επιπλέον κλπ. Απλά στο μυαλό της τα είχε κάνει μαντάρα. Όχι μόνο δε ζήτησε συγνώμη για το όλο σκηνικό, αλλά συνέχισε με την ίδια φιλοσοφία. Καλή στη δουλειά της, δε λέω,αλλά ως χαρακτήρας πολύ δύσκολη και αδιάλλακτη . Όταν μετά από 5-6 μήνες απολύθηκε, ρώτησε αν έφταιξε ο χαρακτήρας της. Προσπάθησα να της δώσω ένα πολύ ειλικρινές και καλόπιστο feedback αν και δε φάνηκε να το εκτίμησε. Fun fact: μετέπειτα έπιασε δουλειά σε ανταγωνιστή μας και προσπάθησε απροκάλυπτα να κλέψει πελάτες, να μας λασπολογήσει και άλλα ωραία.
