Sing μια φορα και εναν καιρο, είμουν ο μαλακας φιλοτιμος που ετρεχε, προστατευε απο τα λαθη και τις βλακειες ολους, δουλευα παραπανω ωρες χωρις να μου το πει κανεις για να βγει η δουλεια. Ξερεις τι διαπίστωσα; ότι είμουν ο μαλακας της υποθεσης, πηγα σε αλλο μοντελο, αν είναι δουλεια μου θα το κανω στην εντελεια, αν είναι να βοηθήσω θα το κανω με δικους μου όρους και οποιος δεν σεβεται θα φοβάται (ανεξαρτητα θεσης). Είμουν για 6 χρονια ο ΙΤ της εταιρίας (βασικα ο πιο εξιδικευμενος χρηστης που καταλαβαινε και την γλώσσα των λογιστων και των εξωτερικων μηχανογραφων), υπευθυνος logistics και ως λογιστης επι καθε προβληματος υπευθυνος για να βρω λυση. Η νεα μου προισταμενη ήταν καθαρη λογιστρια και αποφασισε να αναλαβει το IT κομματι η ιδια, δεν ρωτησε ποτε τιποτα, αρχισε να κανει παιδαριώδη λαθη και όταν πηγαινα να την βοηθησω (ομαδικο πνευμα) καταλήγαμε να τσακωνόμαστε επειδη "αυτη ξερει" και εγω είναι "σεξιστης"...σκεψου ηθελε να δημιουργήσω τιμοκαταλογο 1200 γραμμων την στιγμη που τις είπα αναλυτικα πως μπορει να γίνει με κυριολεκτικα 96 γραμμες...(αυτο είναι και που με θεωρησε σεξιστη, ότι την διορθωνω επειδη είναι γυναίκα και όχι απειρη στο αντικειμενο), εκανα το δικο της και 2 εβδομαδες μετα ηρθε ..."ξερεις τελικα αποφασίσαμε να κανουμε το ταδε", οπου το ταδε ήταν η αρχικη μου προταση, αυτο εχει γίνει πολλες φορες, και με αλλους διευθυντες...όταν θελουν να το παιξουν καριερα είναι εγω!εγω! και όταν τα κανουν μουτι...όλοι μαζι ρε παιδια, ομαδικο πνευμα. Ξερεις πως ηρεμησα; κανω αυτο που μου λενε αφου διατυπώσω την διαφωνία μου αφηνοντας τους να τα κανουν μουτι και μετα με εξουσιοδοτουνε (ουτε ομαδικοτητες, ουτε τιποτα) να βρω την λυση. Η καλυτερη προισταμενη που είχα ποτε ήταν μια "σκυλα" αλλα δικαιη, δεν χρησιμοποιουσε "ομαδικοτητα" αλλα αρμοδιότητες. Παραδειγμα "ομαδικότητας" vs "αρμοδιότητας", παραιτηθηκε η μια εκ των δυο τιμολογήτριων, η τοτε συναδελφισα μου (που εγινε προισταμενη) είπε "θα βοηθαω εγω"....εγω "δεν προλαβαινω, εχω τα δικα μου αντικειμενα ετσι κι αλλιως εχω παραδοσιακα ενα κομματι της τιμολογησης (πιστωτικα κτλ)", τις είπα "κανε ότι θες αλλα μην γκρινιαξεις ότι δεν προλαβαινεις μετα, εγω είμαι ξεκαθαρος, πρεπει να προσλαβουν νεο υπαλληλο, δεν θα μπλεξεις"...ναι...ναι...ναι...1 χρονο μετα; "δεν προλαβαινω! δεν προλαβαινω! Ποκοπικο είμαστε ομαδα, θα κανεις αυτο στην τιμολογηση", "οχι, θυμασε τι σου ειχα πει; ειμουν ξεκαθαρος απο τοτε" εγω, και την προηγουμενη εβδομαδα που η τιμολογητρια ειχε αδεια (που το είχε αναλαβει η εν λογο συναδελφος) ποιος απο όλη την ομαδα την αντικατεστησε; η προθυμη υπερμαχος της ομαδικοτητας ή ο μαλακας;Δεν εχω γνωρίσει ακομα "ομαδικοτητα" που είτε να μην καταλήγει στο να αδικηται ο πιο φιλοτιμος είτε να εχει σκοπο την διευρυνση των αρμοδιοτητων. Εχω γνωρίσει όμως καθεστωτα αυστηρων αρμοδιοτητων που λειτουργουν. Βεβαια σε θεμα αδειας/ασθενεια οφειλει να υπάρχει αλληλοκαλυψη αλλα και παλι οργανωμενα,εγω αντικαθιστω συγκεκριμενο συναδελφο (και όχι οποιον τυχει) και εκεινος εμενα αλλα είναι προσωρινη αντικατασταση όχι ομαδικοτητα.Στο πνευμα της "ομαδικοτητας" μου εχουν ζητησει να κατεβω και αποθηκη να βοηθάω, γιατί; γιατί ημουν ο υπευθυνος για την διασταυρωση λογιστικων/φυσικων απογραφων, αντιδραση; "όχι εγω κανω την διαστραυρωση...να τσακιστει ο προισταμενος αποθηκης να βρει χρονο να απογραψει κι αν δεν του εχετε εμπιστοσυνη...κατεβείτε εσεις να τον ελεξετε". Εγω προσωπικα εχω τελειωσει με τα "ομαδικα" πνευματα, εχω συμβαση, αρμοδιότητες και αφιερωνομαι σε αυτες κι αν εχω χρονο θα κανω τις επομενης ημερας, αποτελεσμα; εχω χρονο και όλα τακτοποιημενα και οι αλλοι τρεχουνε και δεν φτανουνε...γιατί; είτε δεν λενε "οχι", είτε απο επαρση και αλαζονία αναλαμβάνουν οικιοθελως ευθυνες που μετα δεν μπορουν να τα βγάλουν περα και γυρευουν "ομαδικοτητες"...προβλημα τους, δεν θα γ...μαι εγω επειδη οι αλλοι είτε φοβουνται είτε θελουν να το παιξουν καλοι και βολικοι. Για το τελευταίο που εγραψες, είναι καλο δειγμα...αμα ξερεις να συγκρουεσε αλλα για θεματα δουλειας μπορει να σε αντιπαθουνε αλλα δεν σε κουνάει κανεις...αλλα δες τι επι της ουσιας είπες; μιλας ασχημα για τους ανωτερους σου και κοντραρίζεσαι, δηλαδη δεν είσαι "ομαδικο" πνευμα με τους ανωτερους σου...αλλα εκανες παραπονο που ο αλλος δεν είχε "ομαδικο" πνευμα με τον δικο του ανωτερο (δηλαδη εσενα), μα το ίδιο παραπονο είχε και η διοικηση απο σενα.Συμβουλη προς πασα κατευθυνση, καλα τα λεφτα του προισταμενου/διευθυντη/στελεχους αλλα με αυτα ερχεται πακετο και ατομικο αγχος/ευθυνες και τρεξιμο. Εφ'οσον οι εργαζομενοι δεν εχουν επιλεξει το "πακετο" δεν γίνεται να μοιραζονται το βαρος του αυτων που το εχουν επιλεξει. Η ομαδικοτητα είναι για αδειες/ασθενειες και σπανιες περιπτωσεις όχι για την καθημερινότητα. Οποιος κανει επιλογες θα λουστει και τις συνεπειες.Προσωπικα απο αυτα που εγραψες, ακομα και με τις διαφωνίες μου θα σε ηθελα για προισταμενο μου με μία μονο αλλαγη: αυστηρες αρμοδιότητες στο 99% του χρόνου, για το ουσιαστικα 1% ναι υπαρχει το "τρεχατε ολοι" (και στην ουσία το παραδειγμα σου αφορα αυτο το 1% των περιπτωσεων και εχεις δικιο για τον υπαλληλο, εκτος αν αυτο γινεται καθε εβδομαδα οπου τοτε εχει εκεινος δικιο). Με την ομαδικότητα όμως δεν εννοουν αυτο. Ως λογιστης εχω δυσανεξία στο θεωριτικο μπλα-μπλα των σχολων Διοικησης. Εμαθα να λειτουργω με δεδομενα και όχι ευχολογια. 1+1=2, ο ενας εχει αυτη την αρμοδιότητα , ο αλλος εκεινη κτλ, αυτα τα όλοι για ολα για τη δυναμη του συνολικου καλου δεν τα καταλαβαίνω. Η συγκεκριμενη κοπελα είναι ταμειας, δηλαδη εχει συγκεκριμενες αρμοδιότητες και ευθυνες...δεν θα τρεχει και δεν θα φτανει επειδη "ομαδικοτητα".Υ.Γ. η συμπεριφορα θα βοηθησει βραχυπροθεσμα αλλα μακροπροθεσμα είναι το αποτελεσμα. Εισουν δυσαρεστος αλλα παραιτηθηκες δεν απολυθηκες.
