#7 Τα προβλήματα αυτά άρχισαν με τον ερχομό του παιδιού; Αν ναι τότε ίσως είναι επειδή η ζωή σου άλλαξε εντελώς και ίσως ψάχνεις κάποιον για να αποφορτισεις την ένταση την απόγνωση που νοιώθεις γιατί κατανόησες το πόσο άλλαξε η ζωή σου. Και το ποιο κοντινό άτομο που μπορει να γίνει δέκτης είναι ο άντρας σου. Είσαι όλη μέρα στο σπίτι με ένα πλάσμα που στην αρχή δεν σε άφηνε ούτε τουαλέτα να πας, που έτρωγε κάθε δυο ώρες και σε άφηνε άυπνη, λογικό να νοιώθεις απεγνωσμένη και ίσως αδικημένη που ο άντρας σου μπορεί να έχει μια σχετική ελευθερία. Αν και δεν έχω παιδιά μπορώ να φανταστώ οτι με ένα παιδί, με ένα πλάσμα που στα πρώτα χρόνια της ζωής του εξαρτάται αποκλειστικά από σένα, η ζωή αλλάζει 100% χάνεις κάποια πράγματα και κερδίζεις άλλα. Πιστεύω οτι οταν θα ξεκινήσεις τη δουλειά και δεν θα έχεις πλέον τον ρόλο μόνο της μαμάς θα βελτιωθεί η κατάσταση. Κι όσο μεγαλώνει το μωρό θα μπορει να το φροντίζει όλο και περισσότερο ο πατέρας και θα μοιράζεστε περισσότερο τις ευθύνες. Αν λοιπόν ο άντρας σου άρχισε να σε ενοχλεί μετά τη γέννα τότε μάλλον ο γάμος δεν είναι καταδικασμένος, περνάτε απλά μια φάση προσαρμογής και οι δύο και θα ξαναβρείτε τους ρυθμούς σας.Αν τώρα είχες ήδη προβλήματα μαζί του και το παιδί ήταν η λύση που σκεφτήκες για να σώσεις τον γάμο σου τότε μάλλον τον επιδείνωσες. Σε αυτή την περίπτωση μην σε φοβίζει το διαζύγιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση εύκολο όμως είναι προτιμότερο μερικοί δύσκολη μήνες από έναν συγκαταβατικό γάμο. Ο πατέρας υποχρεούται να πληρώσει διατροφή και αν και μόνη μητέρα θα καταφέρεις να σταθείς στα πόδια σου.Σαν συμβουλή πάντως, μην ακούς πολλές συμβουλές, ο κάθε γάμος και σχέση είναι ξεχωριστός. Υπάρχουν σχέση που έπιασαν πάτο και μετά επανήλθαν κι άλλες όχι, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα. Κι επίσης, γιατί δεν μιλάς στον σύζυγό σου; Μπορεί να περνά τα ίδια με σένα κι αν πάτε σε έναν σύμβουλο γάμου μπορεί να σας βοηθήσει.
