Α! …Μακάρι να ήταν, μόνο, ένα «φαλλοκρατικό ξέσπασμα του 19ου αι.»“The history of hysteria can be traced to ancient times (…) In ancient Greece, it was described in the gynecological treatises of the Hippocratic Corpus, which dates back to the 5th and 4th centuries BC. Plato's dialogue Timaeus compares a woman's uterus to a living creature that wanders throughout a woman's body, "blocking passages, obstructing breathing, and causing disease". The concept of a pathological wandering womb was later viewed as the source of the term hysteria, which stems from the Greek cognate of uterus, ὑστέρα (hystera).”+“The belief in the "wandering womb" was found in ancient Greece. Some scholars have argued that it originated in Egypt, but this has now been disproved. One description of the theory of a "wandering womb" comes from Aretaeus, a physician from Cappadocia, who was a contemporary of Galen in the 2nd century AD. He wrote that the uterus could move out of place, and float within the body”.(Απ’ την wiki, λήμματα “female hysteria” και “wandering womb”).Eπίσης, κατά τον επιδραστικότατο Αριστοτέλη (στο περί ζώων γενέσεως) -βιολογικώς- το θηλυκό αποτελεί ξεκάθαρη απόκλιση από το αρσενικό και χαρακτηρίζεται ως ανάπηρο-ατελές αρσενικό. Οι ψυχικές ικανότητες των γυναικών συγκρίνονται μ' αυτές των δούλων και των παιδιών -που θεωρούνται ανώτερες των τελευταίων μεν- αλλά σαφώς υποδεέστερες των ανδρών δε: Το γυναικείο "βουλευτικό" κρίνεται άκυρο από άποψη εξουσίας και αδύναμο διότι οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να επιβάλλουν τη λογική πάνω στο θυμικό τους. Κατά τον Αριστοτέλη, στους ανθρώπους και τα ανώτερα ζώα, το θηλυκό προσφέρει την ύλη, την έμμηνο ρύση (καθώς παρατηρείται απουσία της κατά την εγκυμοσύνη). Ο αρχαίος ημών πίστευε ότι τα υγρά της εμμήνου ρύσεως περιέχουν την ύλη του εμβρύου, στην οποία δίνει μορφή και ψυχή το σπέρμα και σύμφωνα με την δική του θεώρηση, υπήρχε ιεραρχία σε βιολογικό πεδίο, καθώς η μορφή ήταν ανώτερη από την ύλη. Όλα αυτά επηρέασαν με τον τρόπο τους τις κατοπινές αντιλήψεις, ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο.Η όποια συναισθηματικού ή σωματικού τύπου επίδραση κατά την έμμηνο ρύση ή πριν (PMS) -κατά βάση- δεν μπορεί έχει επιρροή στο έλλογο του ατόμου. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι υπάρχει ένα «τσικ» ευερεθιστότητας ή ευσυγκινησίας και πάλι δεν είναι κάτι το τόσο σημαντικό όσο έχει παρουσιαστεί στο παρελθόν, καταδικάζοντας το γυναικείο φύλο σε συστημική υποτίμηση, με επιστημονικό μανδύα …γιατί υπάρχει και ο γνωστός μανδύας της δεισιδαιμονίας, περί της «ακάθαρτης» περιόδου, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου σχεδόν (βλ. http://edition.cnn.com/2017/07/10/asia/nepal-menstruation-hut-deaths-outrage/index.html).Τώρα αν εξαιρέσουμε την δυσμηνόρροια, που είναι μια σαφής και αδιαμφισβήτητη σωματοποιημένη κατάσταση (η οποία -δυστυχώς- βλέπω ότι συναντά μεγάλη δυσπιστία, ακόμη κι από άλλες γυναίκες ή και ιατρούς) υπάρχει κι ένα «νέο» φρούτο -υπό διερεύνηση όμως, mind you- με το όνομα premenstrual dysphoric disorder (PMDD) το οποίο θεωρείται extreme μορφή PMS, με έμφαση στο συμπεριφοριακό - συναισθηματικό κομμάτι κι αφορά σ’ ένα μικρό ποσοστό γυναικών, περί τα 5%.
