Αγαπητή 5, είχα έναν συμμαθητή στο Γυμνάσιο που μας είχε έρθει από τη Γαλλική σχολή και αγγλικά μέχρι τότε δεν είχε κάνει καθόλου. Κοτζάμ μαντράχαλος και δεν ήξερε πώς να προφέρει το please, δε χρειάζεται να σου πω τι γέλια έγιναν στην τάξη. Όπως έγραψε και η Α,μπα;, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι έφεση στις ξένες γλώσσες, επομένως αν είναι το παιδί σου να μάθει τελικά μια γλώσσα, αυτή θα πρέπει να είναι τα αγγλικά. Ανεξάρτητα από το τι θεωρείς εσύ πιο αποτελεσματικό στη μάθηση, το θέμα είναι ότι όλοι (πρέπει να) ξέρουν αγγλικά, υπάρχει λόγος που έγιναν τα αγγλικά υποχρεωτικό μάθημα, ενώ στην εποχή της μαμάς μου ήταν τα γαλλικά. Από προσωπική εμπειρία πάντως, επειδή η μητέρα μου με έβαλε από το νηπιαγωγείο ακόμη να μάθω γερμανικά, θα σου πω ότι ΕΣΥ καταλαβαίνεις τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ αγγλικών και γαλλικών. Το παιδί όταν είναι τόσο μικρό, καταβάλλει την ίδια προσπάθεια και έχει την ίδια αγωνία και για τις 2 γλώσσες. Τις διαφορές θα μπορέσει να τις καταλάβει αν μάθει τη 2η γλώσσα αργότερα, όταν θα έχει πήξει το μυαλό του και θα έχει μάθει και τα ελληνικά καλύτερα. Όταν ξεκίνησα γαλλικά στο Γυμνάσιο μου φάνηκαν αστεία υπόθεση, έχοντας ήδη μάθει αγγλικά και γερμανικά, ενώ όταν πήγα στο Λύκειο κατάλαβα πόσο πιο εύκολα θα μου είχαν φανεί τα γερμανικά αν τα είχα ξεκινήσει τότε, που είχα μάθει και λίγα αρχαία, λίγο συντακτικό, τι ακριβώς είναι η Δοτική...