Οκ τα γνωστά. Ο άνθρωπος έχει τα μάτια μπροστά, χαρακτηριστικό των κυνηγών στο ζωικό βασίλειο. Άρα η φύση μας, όπως την προστάζει το DNA μας, είναι να είμαστε έξω στην φύση, να κυνηγάμε το φαγητό μας (όχι φυσικά με καραμπίνα και μετά να το περίφερουμε ως κάγκουρες πάνω στο καπό, στην πλατεία του χωριού).Επειδή όμως ο άνθρωπος έχει βγει εξω από το περίγραμμα που του ορίζει η φύση του εδώ και χιλιετίες, ας μην την κάνουμε λάβαρο κάθε φορά που θελουμε να φάμε λουκανικα και κοψίδια. Που είναι το κακό στο να βλεπεις την ζωή μέσα από άλλο πρισμα; Ναι, το ζώο αισθάνεται αγωνία όταν το πηγαίνουν για σφαγή και νιώθει τον πόνο. Ψέμματα είναι;