Τι να πει κανείς παραπάνω; Τα είπατε όλα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ελληνικό κράτος -και για να μην αοριστολογούμε, τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα: οι ελληνικές κυβερνήσεις, όλες, διαδοχικά, μία προς μία από τότε που μπήκαμε στην ΕΟΚ, για να μην πάμε πιο πίσω, με εξαίρεση στο ζήτημα των ταυτοτήτων) μας αντιμετωπίζουν ως μία μάζα χαχόλων, ένα κοπάδι χωρίς βούληση που δεν έχει άλλες παραστάσεις παρά μόνο τις εντός Ελλάδος και δεν έχει άλλα ακούσματα παρά μόνο των εγχώριων πολιτικ(άντιδ)ων. Όλα αυτά που λέτε από τη μία μπαίνουν και από την άλλη βγαίνουν, στα αυτιά ένος Πρωθυπουργού που, τη νύχτα που εξελέγη κιόλας, βγήκε να κάνει τις αλήστου μνήμης δηλώσεις του με φόντο μια Αγιά Σοφιά χωρίς μιοναρέδες (πρώτη αναπάντεχη απότομη στροφή προς τα ακροδεξιά, από το πρώτο λεπτό κιόλας, μην ξεχνιόμαστε και για να μην εκπλησσόμεθα) και μας τάραξε στο "με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας". Περιμένει κανείς ότι με αυτόν επικεφαλής, περιστοιχισμένο μάλιστα από Μπαλτάκους, Αθανασίου, Μιχαλολιάκους (Δήμαρχο Πειραιά) κλπ κλπ θα επιδείξουν ευαισθησία σε ανεξιθρησκείες, κοσμικά κράτη και άλλες πολιτικώς όρθές αηδίες της Εσπερίας και των κουτόφραγκων; Άτολμα ανθρωπάκια, πνευματικοί νάνοι, υποταγμένα και διεθνώς ανύπαρκτα και θλιβερά τίποτα μας κυβερνούν εδώ και πολλά χρόνια, εκλεγμένα από ένα λαό χωρίς παιδεία (δεν είναι τυχαίο που η παιδεία μας δεν προωθεί την κριτική σκέψη, την ανάλυση, την αμφισβήτηση, αλλά την παπαγαλία, δηλαδή την άκριτη επανάληψη του τι μας σερβίρεται). Έναν λαό που, εκτός από τα λίγα χρόνια της πλαστικής ευημερίας, δεν ταξίδεψε για να δει τι κάνουν άλλοι, να μάθει να κρίνει, να συγκρίνει, να σέβεται το διαφορετικό, να θαυμάζει το καλύτερο, να βλέπει τον εαυτό του ως μέρος μιας παγκόσμιας κοινωνίας που έχιε πολλά να του διδάξει. Έναν λαό που ομφαλοσκοπεί και έχει αναγάγει σε ύψιστες αξίες τη φραπεδιά, το δε βαριέσαι, την παγαποντιά, το ξέρεις ποιος είμ'εγώ, το να τρώει τις επιδοτήσεις, το να ξοδεύει λεφτά που δεν έχει. Που δεν τον συμφέρει να σκεφτεί τι είναι σήμερα, γι'αυτό και κολλάει στο τι ήταν κάποτε. Με τα social media και την οικονομική κρίση αρχίζει βέβαια να αντιλαμβάνεται περισσότερα πράγματα και η αλλαγή στη νοοτροπία και την κοινωνική συνείδηση έρχεται, αν και αργά. Μέχρι τότε, με τη βοήεθια του Θεού και της Παναγίας, δόξα νά'χει ο Παντοδύναμος, το παιδί σας θα το μεταχειρίζονται σαν μιαρό ως αβάπτιστο (όρος απαξιωτικός, όπως κάποτε οι όροι νόθος, μπάσταρδος κλπ κλπ), τον άθρησκο σαν σατανά, τον μαύρο ή τον Πακιστανό σαν εξ ορισμού εγκληματία, τον ομοφυλόφιλο σαν φτερού χωρίς δικαιώματα και μόνο για χλεύη, τον πολίτη σαν αγελάδα για ανεξάντλητο άρμεγμα μέχρι να τους βγουν τα κουκιά κιας ψοφήσει, και άλλα ευοίωνα. Ας προσαθήσουμε να κάνουμε τη διαφορά ο καθένας στο μικρόκοσμό του, στο περιβάλλον του, κι ας φροντίσουμε να κάνουμε τη διαφορά με την ψήφο μας. Καλό κουράγιο σε εσάς και καλή τύχη στα παιδιά σας, με όλα τα δογματικά και αδιαμφισβήτητα θέσφατα που θα ακούσουν σε όλη τους τη σχολική ζωή, μέχρι να φτάσουν σε ηλικία που θα μπορούν να κρίνουν από μόνα τους και να γίνουν αυθύπαρκτοι άνθρωποι και ανεξάρτητα πνεύματα.
