Βρε συ, πόντια, πραγματικά ☺ ♥Σήμερα, ας πούμε, έβρεχε το πρωί, τη χρειάστηκα την ομπρελίτσα μου. Δεν είναι, όπως λες κι εσύ, χαρτομάντηλα μιας χρήσης. Και τώρα δα την ξανακοίταξα και θυμήθηκα πού και υπό ποιες συνθήκες την αγόρασα (με την κουνιάδα μου σε ένα ξαφνικό μπουρίνι, καθώς τρέχαμε μαζί τσαλαβουτώντας στα σοκάκια πριν 12 χρόνια). Και σκέφτηκα πόσο θα με πείραζε αν μου τη σούφρωνε στα καλα καθούμενα κανένας αναίσθητος ομπρελάκιας. Παπιοϊστορίες, ομπρελοϊστορίες :P