#6Στενοχωρήθηκα, και με την ερώτηση, και με την απάντηση. Την ερώτηση την ακούω πολύ. Η απάντηση μου φάνηκε απότομη κι εχθρική. Όπως είπαν και άλλοι πολλοί ήδη, τα έργα "φαντασίας" ή "επιστημονικής φαντασίας" πραγματεύονται ανθρώπινες αλήθειες σε διάφορους τομείς αλλά σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, όπου οι κανόνες αλλάζουν, ώστε να μπορούν να δώσουν λύσεις που δεν επιτρέπονται ή δεν είναι δυνατές στις υπάρχουσες ανθρώπινες κοινωνίες. Διαβάζοντας και βλέποντας ταινίες όπου υπάρχει το φανταστικό στοιχείο, είτε διαπραγματεύονται το παρελθόν είτε τίθενται στο μέλλον, ανοίγεις τους ορίζοντές σου και ναι, εξασκείς τη φαντασία σου. Με το να αρνείσαι όχι απλά να ασχοληθείς, αλλά να καταλάβεις γιατί οι άλλοι ασχολούνται, πραγματικά στερείς τον εαυτό σου από κάτι. Το οποίο δεν είναι λυπηρό αλλά όχι το τέλος του κόσμου φυσικά, τόσοι άνθρωποι στερούνται τόσα ερεθίσματα και πάλι επιβιώνουν. Μετά βέβαια θα φτάσεις να αναρωτιέσαι τι στην ευχή είναι αυτή η ποπ κουλτούρα. :-DΌσο για την απάντηση, τελικά νομίζω είναι μια γεύση από το φάρμακο της ερωτώσας. Δεν την ενδιαφέρει να καταλάβει τη σημασία της κουλτούρας των "φαντασιάκηδων", ε λοιπόν και τη Λένα (ή κάθε Λένα) ας μην την ενδιαφέρει να της αλλάξει γνώμη όταν εκφράζει τέτοιες απόψεις.