Πολύ επιπόλαια διάβασα την ερώτηση τελικά και εστίασα σ'ένα σημείο μόνο.Εγώ δεν καταλαβαίνω αν ΕΣΥ ξέρεις τον πραγματικό λόγο που δεν έχει δουλέψει σχεδόν ποτέ. Είναι δημιουργικός; Τι εννοείς με το "για όλα τρέχει"; Αυτά που κάνει για να γεμίσει την ημέρα του, τα βρίσκεις ενδιαφέροντα; Γιατί αν δεν έχει ενδιαφέρον, έχει ξενέρωμα.Ευθύνες αναλαμβάνει παιδάκι μου; Υποχρεώσεις; Ο γάμος έχει υποχρεώσεις, ευθύνες, ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ. Αυτά να σκεφτείς. Ζείτε διαφορετικές ζωές και είχατε διαφορετικές ζωές. Νιώθεις να σε βαλτώνει ή σε ανακουφίζει η ιδέα πως είναι διαθέσιμος για σένα, χωρίς να δεσμεύεται από τη "δουλειά";Γιατί δίνει τόση αξία στο ανθρώπινο είδος να δουλεύει κάνεις Πηγή: www.lifo.grΑ, ανάλογα την κοινωνία. Άντε και την εποχή, αλλά θα επιμείνω στην κοινωνία. Βασικά όμως, ο άνθρωπος είναι και δείχνει υγιής, όταν έχει ένα ενδιαφέρον, μια απασχόληση, μια δουλειά. Ας μην το υποτιμούμε, όσο πιο ενδιαφέρουσα ή/και χρήσιμη στην κοινωνία η δουλειά, τόσο πιο ενθουσιώδης η αντίδραση στο άκουσμα της. Το να βγάζεις και λεφτά κάνοντας κάτι ενδιαφέρον ή/και χρήσιμο, είναι και το αξιοζήλευτο. Δεν ξέρω αν φταίνε οι δικές μας συναναστροφές ή αν είμαι προκατειλημμένη, πάντως έχω παρατηρήσει ότι στην Αθήνα οι άνθρωποι προσδιορίζονται σχεδόν μόνο από το επάγγελμα τους, σαν αυτό να αντανακλά όλα όσα ένας άνθρωπος είναι. Είναι πιο βιαστικές εδώ οι ανθρώπινες σχέσεις, δεν ενδιαφέρει κάποιον αν σ'αρέσει να κάνεις βόλτες κάτω από την Ακρόπολη τις Κυριακές για έρθει κι εκείνος. Πιθανότατα επειδή και να σ'αρέσει, δεν προλαβαίνεις. Οπότε δε χάνεις χρόνο συζητώντας το, μιλάς για πράγματα χρήσιμα ή λες αποψάρες.
