Το πρόβλημα είναι διπλό. Από τη μια οι γιατροί, για τους οποίους προφανώς είναι η εύκολη λύση. Ούτε μεσάνυχτα, ούτε γιορτές, ούτε Σαββατοκύριακα. Τα λεφτά στα νοσοκομεία είναι πλέον τα ίδια, ίσως επειδή είχαν κατηγορηθεί για αισχροκέρδεια.Από την άλλη, πολλές γυναίκες φοβούνται τον φ.τ , μάλλον νομίζουν ότι παλιά που γεννούσαν φυσιολογικά είχαν πέσει όλες στη μαρμίτα και τα κατάφερναν... Αγνοούν ότι δεν είναι η εύκολη λύση, είναι ένα βαρύ κοιλιακό χειρουργείο - φυσικά, σώζει ζωές και πρέπει να γίνεται όταν είναι απαραίτητο. Μόνο τότε.Και αναγκαστικά, όπως έχει ειπωθεί, αν σου πει ο γιατρός "πάμε για καισαρική γιατί δεν ακούω το παιδί/ είναι τυλιγμένο με το λώρο/ κατεβαίνει ανάποδα κλπ", τί να κάνεις εκείνη την ώρα, τον ακούς. Βέβαια, το να αλλάξει θέση κοτζάμ μωρό μέσα στην κοιλιά απλά δεν γίνεται αν μέχρι τότε ερχόταν φυσιολογικά ,αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα...Εγώ ας πούμε, παράτησα τον πρώτο μου γιατρό όντας στο μήνα μου, γιατί με πήγαινε για αναίτια καισαρική. Ήμουν μικρή, υγιέστατη, το μωρό το ίδιο... Καλά που τον κατάλαβα πριν την αίθουσα τοκετού. Τελικά γέννησα δυο παιδιά φυσιολογικά - όμως από ένα πολύ ευρύ κύκλο γνωριμιών που έχω, είμαστε μόνο 2...