6. Εδώ να πω εγώ για τη δική μου ιστορία. Αν και στη δική μου ιστορία παίζουν λεπτομέρειες οι οποίες δεν ξέρω κατά πόσο έχουν σημασία. Εμένα οι γονείς μου δεν μου επέβαλαν πρότυπο και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό έγινε συνειδητά. Όταν ήμουν πολύ μικρούλα πχ μπορεί να με έντυναν εξίσου σαν κοριτσάκι ή σαν αγοράκι (υπάρχει μια φωτογραφία μου στο σαλόνι που θα μπορούσε να απεικονίζει τον δίδημο αδερφό που δεν έχω). Θα έπαιζα και με κούκλες και με αυτοκινητάκια. Σε παιχνίδια ρόλων με τους φίλους μου (πχ πριγκίπισσα και ιππότης) μπορεί να ήμουν και ιππότης. Βέβαια εδώ να πω πώς μάλλον με βάζανε να κάνω τον ιππότη επειδή στα μάτια των άλλων παιδιών ήμουν πολύ χοντρή (και άρα άσχημη) για να κάνω την πριγκίπισσα. Μόνη μου μπορεί να ήμουν και πειρατής ή ο Ρομπέν των δασών, έμοιαζε πιο κουλ από μια όμορφη τύπισσα που απλά ήταν η όμορφη της ιστορίας. Τους γονείς μου πάλι δεν φάνηκε να τους ανησυχεί αυτό. Μάλλον επειδή δεν είχαν καμία επαφή με άλλους γονείς για να τους πουν "προσέξτε, ο τρόπος που συμπεριφέρεται το παιδάκι σας είναι επικίνδυνος για την ταυτότητα του φύλου του". Ή γιατί απλά πάντα έλεγαν πόσο μεγάλη φαντασία έχουν τα παιδιά. Όσο για τα παιχνίδια, ποτέ δεν με πίεσαν να παίξω με κάτι που δεν θέλω πχ μωρά. Ο πατέρας μου μπορεί να έβρισκε στο δρόμο κάποιο χαμένο αυτοκινητάκι, να το μάζευε, να το καθάριζε, να το επισκεύαζε και να μου το έδινε. Ίσως επειδή όπως και να το κάνεις όλα τα παιχνίδια είναι πολύ όμορφα και οι δικοί μου ήταν πολύ φτωχοί σαν παιδιά και δεν μπορούσαν να τα χαρούν. Ποτέ, κανείς από τους δύο δεν είπε "έτσι κάνουν τα κοριτσάκια". Να σημειωθεί ότι ούτε αδέρφια έχω, για να με ξεχώριζαν πχ από τον αδερφό μου. Μόνο κάποια στιγμή που πήγα 19 και μιλούσα με τη μάνα μου για ένα αισθηματικό ζήτημα γύρισε και μου είμαι "έτσι πρέπει να κάνεις που είσαι κοπέλα". ΌΟΟΟΟχι μάνα, δεν κάνω τέτοια ξεφτιλίκια (η συμβουλή ήταν του τύπου "κάνε ζήλιες κάνε τη δύσκολη"). Ο πατέρας μου πάλι δεν προσπάθησε μέχρι σήμερα να με πατρονάρει ποτέ. Ούτε ήταν ποτέ ομοφοβικός, οπότε δεν τον απασχολούσε ποτέ η σεξουαλική ταυτότητα της κόρης του. Κι εμένα ποτέ δεν πείραξε που δεν ήμουν μέσα στα ροζ σαν τα άλλα κοριτσάκια. Όχι γιατί δεν μου άρεσαν τα ροζ, ίσα ίσα είχα και μια αγαπημένη ροζ μπλούζα. Απλά γιατί από παιδί μάλλον κάπως ήξερα ότι τα όμορφα πράγματα δεν χωράνε μέσα σε ένα καλούπι. Ήμουν πάντα πολύ αχόρταγη και τα ήθελα όλα.
