Η "αριστερα" παλευε παντα με δυο θηρια, τον διεθνισμο (λες και υπηρχε) και τον πατριωτισμο, γι αυτο μπερδευνταν παντα. Ο Σταλιν ονομασε την μαχη εναντια στο Χιτλερ "Μεγαλο Πατριωτικο Πολεμο", οχι μεγαλο σοσιαλιστικο η κομουνιστικο πολεμο. Το ιδιο ονομαζε το ΕΑΜ κ ΕΛΑΣ την αντισταση εναντια στο φασισμο του Μουσολινι και το Γερμανικο, τοτε, ναζισμο. Μαχωνταν πατριωτικα κανωντας παραλληλα διεθνισμο, δυο καρπουζια σ ενα χερι! Η αριστερα εχει επισης και θρησκευτικες ριζες, ο σοσιαλιστης θυσιαζεται για καποιο χρυσο μελον, τον κομουνισμο, οπου λοι θα ειμαστε ισιοι κ.λπ.Ο καλος χριστιανος θυσιαζεται σ αυτη τη ζωη για να παει στον παραδεισο, ο τζιχαδιστης θυσιαζι και θυσιαζεται στο ονομα του Αλαχ, κι αυτος για ενα παραδεισο παει, και για μια πατριδα, οπως αυτος την καταλαβε. Εθνικιστες, θρησκοι και σοσιαλιστες παντος ειδους εχουν πολλα κοινα, στις "δυσκολες" στιγμες, δηλ. οταν αμφισβητουνται, γινονται ενα!Ο Μικης θα πρεπει να κριθει, κυρια, απο το μουσικο εργο του, που και που ομως λεει και κατι καλο. Οπως ολοι μας... Σημ.Με εθνικηστες δεν εννοω αυτους που αγαπουν τον τοπο, την πατριδα τους, αλλα αυτους που "εμπλουτιζουν" το νοημα Πατριδα, με μυστικισμους, μισαλοδοξιες και αλλα που κουβαλανε οι ιδιοι.
