#2. Θα ήμουν πολύ θυμωμένη αν οι ίδιοι μου οι γονείς με είχαν φέρει στο σημείο να φοβάμαι να τους πω ότι είμαι ευτυχισμένη, επειδή η ευτυχία μου δεν είναι αυτή που θέλουν αυτοί.Δεν το χωρά το μυαλό μου να σου λέει το - ενήλικο - παιδί σου ότι είναι ευτυχισμένο και εσύ να πέφτεις να πεθάνεις. Και τώρα που το γράφω αυτό, βράζω μέσα μου. Δεν είχα ποτέ τέτοια πίεση από τους γονείς μου και ίσως να μην μπορούσε να δικαιολογηθεί αυτή η οργή μου, αν δεν είχα δει ανθρώπους να υποφέρουν και να καταστρέφουν τις ζωές τους λόγω των γονιών τους. Υπάρχει μια πολύ απλή φράση που περιγράφει την πραγματικότητα αυτών των καταστάσεων: Δεν χρειάζεσαι την έγκριση των γονιών σου για να είσαι καλά σε αυτή τη ζωή. Είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Οι γονείς σου είναι άνθρωποι που δεν επέλεξες να έχεις στη ζωή σου. Μπορείς να τους αγαπάς, αλλά δεν είσαι υποχρεωμένος να τους συμπαθείς. Μόλις το συνειδητοποιήσεις αυτό χωρίς να νιώθεις τύψεις, φτου ξελευτερία!