#1 - Μεγάλο κεφάλαιο και ανεξάντλητο.Πάνω σε μία φαγωμάρα που είχαμε σχετικά με την ακαταστασία, ρώτησα κάποια στιγμή την κόρη μου (9 ετών) αν το σπίτι της κολλητής της είναι τόσο ακατάστατο, δηλαδή ρούχα πεταμένα παντού (οι κάλτσες με δυσκολία ζευγαρώνουν) κ.λπ. και η απάντηση που πήρα με έστειλε: Η μαμά της φίλης της - παρακαλώ! - της πηγαίνει στο πιάτο τα ρούχα που πρόκειται να φορέσει, της παίρνει τα άπλυτα και τα εξαφανίζει μέχρι να επανεμφανιστούν ετοιμοφόρετα. Δεν της επιτρέπει να βάλει χέρι στην ντουλάπα με τα ρούχα, όπως επίσης δεν επιτρέπει ούτε σε αυτήν ούτε στον κατά 6 χρόνια μεγαλύτερο αδελφό της, να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά στην κουζίνα. Επειδή έχω ακούσει και από το γιο μου ότι π.χ. το να φτιάξεις φαγητό "δεν είναι δουλειά για παιδιά και κανένας φίλος μου δεν φτιάχνει φαγητό στο σπίτι του γιατί το φτιάχνουν άλλοι" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, νιώθω μία συνωμοσία να εξυφαίνεται ενάντια στον αγώνα που δίνω να απλώσουν τα ρούχα τους, να μαζέψουν τα ρούχα τους, να βάλουν τα άπλυτα στο πλυντήριο και όχι κάτω από το κρεβάτι, να πλύνουν το πιάτο τους κ.ά. Το επιχείρημά μου έχει καταντήσει να είναι "Σταματήστε να κάνετε παρέα με βουτυρόπαιδα."
