Ναι παιδιά κι εγώ σαν τη Μίτσι, απέκτησα βέβαια τελικά παιδί ευτυχώς στα 39 μου και πραγματικά είμαι πανευτυχής! Τόσο πολύ που παρόλο που με τον πατέρα της χώρισα, ψάχνομαι να κάνω κι άλλο τώρα στα 41, και θα το κάνω! Δεν είναι ότι μ αρέσουν τα μωρά, έχουν τρομερή λάτζα κι εγώ είμαι γνωστή ακαμάτρα. Αλλά ο λόγος που πάντα από τα 15 μου ήθελα παιδί σίγουρα δεν ήταν τα γεράματά μου, η ανάγκη να αφήσω κάτι στον κόσμο και τέτοια. Ήθελα απλά...αγάπη. Να αγαπήσω το παιδί μου και να του προσφέρω ό,τι μπορώ. Να ζήσουμε μαζί χρόνια οικογενειακής ευτυχίας. Ίσως όσοι δεν καίγονται για παιδί είναι καλυμμένοι σ αυτό το επίπεδο ? Υποθέτω πως θα έχουν ζήσει ευτυχισμένα με τους γονείς τους και τα αδέρφια τους και θα απολαμβάνουν αυτή την αγάπη ακόμα. Εγώ μια ζωή παρακαλούσα για αδερφάκι και με έγραφαν, και η σχέση μου μαζί τους δεν είναι η καλύτερη. Έλλειμα αγάπης δηλαδή, και οικογένειας. Η αίσθηση του ανήκειν.