Στην δική μου περίπτωση(σχέση από απόσταση), η σχέση μου κάνει το ταξίδι και κοιμάται πρώτα,αλλά τυχαίνει να κοιμηθώ κι εγώ! Στην αρχή, γκρινιαζα κι εγώ όταν κοιμόταν γιατί ο χρόνος ήταν(και είναι) περιορισμένος. Όταν άρχισα να το κανω κι εγώ, απλά ένιωθα πιο χαλαρή. Αν το μπορώ να το αποδωσω καπου, θα έλεγα ότι παλαιότερα ήμουν συνέχεια στην τσιτα για να περάσουμε οσο περισσότερο χρόνο μπορούμε για να χορτασουμε ο ενας τον αλλο. Τώρα νιώθω μία ασφάλεια και μια σίγουρια. Βέβαια όπως προειπαν αλλοι, αν νιώθεις μια αδιαφορία ή παραμελήση σε άλλα σημεία, χτυπάνε καμπανακια.
