#6. Δεν μας λες καθόλου αν είναι καλός πατέρας και αν πέρα από τα περιουσιακά διαχωρίζει με άλλο τρόπο τα δυο παιδιά του. Προφανώς έχει τύψεις, όπως όλοι σχεδόν οι χωρισμένοι γονείς και ένας λόγος παραπάνω που δεν ζει πλέον με το πρώτο παιδί του. Διαφωνώ με τη Λένα ότι είναι τόσο σημαντικό το σπίτι και ότι συμβολίζει το ρόλο του ως πατέρα. Προσωπικά μου φαίνεται ότι είναι τόσο απλό όσο το λες. Έχει τύψεις απέναντι στο πρώτο παιδί. Από την άλλη με προβληματίζει η δική σου στάση απέναντι στο θέμα. Μιλάς μέχρι και για διαζύγιο (έστω και χαριτολογώντας ή όχι) προκειμένου να πάρει το παιδί σας ένα σπίτι. Συγχώρεσε με αλλά διακρίνω έναν απαξιωτικό τόνο απέναντί στον άντρα σου, σαν να είναι μια μηχανή ακίνητης περιουσίας που δεν αξίζει μία αν δεν δώσει στο παιδί του προίκα. Εγώ έχω μια αδελφή. Οι γονείς μας είναι χωρισμένοι και ο πατέρας μου είχε δυο σπίτια (σε κέντρο πόλης), τα οποία η γιαγιά είχε προσπαθήσει να μας "πουλήσει" λέγοντας ότι τα σπίτια θα τα πάρει όποια από τις δυο γηροκομήσει τον μπαμπά, πράγμα που εμένα και την αδελφή μου μας είχε κάνει να γελάμε. Τελικά τα σπίτια τα έφαγαν οι τοκογλύφοι λόγω χρεών του ανηψιού του πατέρα μου και έγιναν καπνός. Σε πληροφορώ πως καρφάκι δεν μου καίγεται. Ποτέ δεν ρώτησα γιατί και πως. Δεν με αφορά η περιουσία του πατέρα μου. Δεν ήταν δική μου. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν ότι ο πατέρας μου ήταν απών σε όλη τη ζωή μας με ότι κατάλοιπα κι αν αφήνει αυτό. Οπότε όσα σπίτια και να μας άφηνε, πατέρας δεν θα γινόταν ποτέ. Χεσμένα τα έχω τα σπίτια και τις περιουσίες και για αυτό υπεύθυνη είναι η μητέρα μου. Ποτέ της δεν νοιάστηκε για διατροφές, σπίτια, λεφτά. Μας έμαθε να στηριζόμαστε στον εαυτό μας και να μην περιμένουμε τίποτα από κανέναν. Αυτό όσο απλό και μελό κι αν σου φαίνεται, είναι πραγματικά μεγάλη δύναμη με πολλές προεκτάσεις και η μεγαλύτερη περιουσία που έχω πάρει από τους γονείς μου.