Τα ίδια με την Aloutero. Είχα μπαστακωθεί σπίτι του στην ουσία από τον πρώτο μήνα, γιατί έψαχνα να ξεφύγω από την εφιαλτική συγκάτοικό μου, και στην "επέτειο" μου χάρισε το δικό μου σετ κλειδιά. Έθεσα μια ανόητη περίοδο προσαρμογής ενάμιση επιπλέον μήνα και πλήρωνα το ενοίκιό μου μέχρι την οριστική μετακόμιση, αλλά τι να λέμε, κόνξες ήταν. Στο τέλος της μεταβατικής περιόδου είχα ένα βαλιτσάκι ρούχα μόνο να μεταφέρω. Ζούμε ευτυχισμένα μαζί 12 χρόνια, με το αλατοπιπεράκι μας βεβαίως, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν τον άνθρωπο δίπλα μου. Αγαπητή 4, αν εσείς αισθάνεστε τέλεια και όλα σας φαίνονται φυσικά, τα υπόλοιπα (και οι υπόλοιποι) περιττεύουν.