Εγώ βασικά την αχαριστία τη βλέπω λίγο διαφορετικά. Δλδ δεν περιμένω από κανέναν ευγνωμοσύνη,αλλά το ίδιο επίπεδο ανθρωπιάς και καλοσύνης ίσως; Κάποτε φιλοξένησα μια άγνωστη κοπέλα,φίλη μιας φίλης που είχε έρθει με μετάθεση στο μέρος που ζούσα. Τη βοήθησα να βρει σπίτι ,την έβαλα στην παρέα μου,την έκανα φίλη μου. Έλεγε ψέματα στη κοινή μας φίλη για μένα και μια άλλη φίλη μου και αν δεν είμαστε τόσο σίγουρες η μία για την άλλη σίγουρα θα είχαμε μαλωσει. Τέλος ενώ της είχαμε φερθεί όλοι στην παρέα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μας έκανε όλους πέρα και σταμάτησε να μας μιλάει. Θυμωσα πολύ με την αχαριστία της,όχι γιατί έπρεπε να μου χρωστάει ευγνομωσυνη ,αλλά γιατί ενώ ούτε που την ήξερα της άνοιξα το σπίτι μου και της φερθηκα τόσο όμορφα αυτή μου φέρθηκε τόσο άσχημα. Δε θα είχε κανένα πρόβλημα να μην ήθελε να κάνουμε παρεα, δεν ταιριάζουμε όλοι βρε αδερφέ,αλλά τα ψέματα της και το γεγονός ότι μας ήθελε μέχρι να βρει γκόμενο και μετά μας γύριζε πλάτη οπότε μας έβλεπε μου κακοφανηκε πολυ. Και πάλι δεν θα την πω αχάριστη,θα την πω μαλακισμενη γιατί σαν άνθρωπος ποτέ δεν περιμένω ανταλλάγματα για ο,τι κάνω.