Είναι γνωστό ότι οι ηθοποιοί (ακόμα κι οι λεγόμενοι μεγάλοι αστέρες) χαμηλώνουν τις αμοιβές τους για να παίξουν σε ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού που μιλούν στην καρδιά τους ή για να συμμετέχουν φιλανθρωπικά κλπ. σε κάποιο πρότζεκτ. Η εκτίναξη των αμοιβών έχει να κάνει με το "αν ανοίγουν ταινίες με το όνομά τους και μόνον". Σε κοινό μεγάλο και απαίδευτο πρέπει να δώσεις μεγάλα ηχηρά ονόματα (και concepts) για να συρρεύσουν στις αίθουσες κι αυτό αποτελεί έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό πρεστίζ. Επίσης η καριέρα των "αστέρων" (όχι των ηθοποιών γενικώς) είναι περίπου σαν των ποδοσφαιριστών: κρατάει καμμιά δεκαετία. Μετά ο κόσμος τους βαριέται ή γερνάνε ή παραφυλάει ο πιο καινούργιος στη γωνία κι έτσι παροπλίζονται. Οπότε κάνουν την γερή μπάζα όσο προλαβαίνουν. Τα λεφτά δεν θα διαρκέσουν για πάντα. Κι είναι πολύ πιο εξευτελιστικό να ψάχνεις κάποτε δουλειά όταν κάποτε υπήρξες πρώτη φίρμα παρά όταν ποτέ δεν υπήρξες.