Συμφωνώ με την ανάμειξη της μαμάς ή τελοσπάντων κάποιου ενήλικα που να επιβλέπει την κατάσταση, να δίνει πληροφορίες και συμβουλές για την ασφάλεια των πρακτικών, όπως λες BabyDoll. Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλάμε για συγκατάθεση όμως, γιατί μου φαίνεται λίγο κάπως το να απαγορέψεις στο παιδί σου να αποτριχώνεται. Σαν έφηβη, η μάνα μου αρνούταν να ασχοληθεί με το θέμα της αποτρίχωσής μου, θεωρούσε ότι δε χρειαζόταν. Εγώ έιχα άλλη άποψη και τελικά έκανα διάφορους περίεργους πειραματισμούς, ξύριζα τα φρύδια μου με το ξυράφι του μπαμπά μου, έκανα κρυφά αποτρίχωση με μια φίλη μου σε μια αισθητικό αμφιβόλου υγιεινής και είχα δοκιμάσει και γω δεν ξέρω πόσα χημικά για να κάψω τις τρίχες μου. Θα μπορούσαν όλα να γίνουν με πολύ λιγότερο κόπο, μυστικοπάθεια και ασφάλεια.Απλά αυτό, πρέπει να υπάρχει υγιής σχέση, για να μην γίνονται σκηνικά όπως αυτό που περιγράφει η Lisa. Παρομοίως, είχα μια φίλη στο γυμνάσιο με τρίχα κατίμαυρη. Η μάνα της την άφηνε να αποτριχώνεται μόνο μέχρι μόλις πάνω από το γόνατο, γιατί "τα μπούτια τα αποτριχώνουν μόνο οι που___ες" (ακριβώς το ίδιο επιχείρημα!!). Το μπικίνι την άφηνε να το αποτριχώνει, για λόγους καθαριότητας. Τελικά η καημένη κυκλοφορούσε στην παραλία με μισοαποτριχωμένο πόδι και ήταν σαν να φοράει σορτσάκι, θυμάμαι ένιωθε πολύ άβολα. Αντε τώρα να βγάλεις άκρη με αυτήν την παραλογία της μάνας.