Ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω στο κείμενό σας, όμως νομίζω ότι τελικά ο διάβολος βρίσκεται στις λεπρομέρειες.Αυτό που δεν έχει γίνει απόλυτα αντιληπτό, είναι ότι ένας ιεράρχης, ή οποιοσδήποτε άλλος με κάποιο αξίωμα, οφείλει να είναι περισσότερο προσεκτικός στον λόγο που εκφέρει από οποιονδήποτε άλλον από εμάς. Και αυτό γιατι δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του, αλλά μια συλλογικότητα (η οποία βέβαια δεν τον έχει εκλέξει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Την συλλογικότητα αυτή μάλιστα την καθοδηγεί και την εμπνέει, αν όχι λόγω της προσωπικότητάς του, τουλάχιστον λόγω της θεσμικής του θέσης. Δεν είναι λοιπόν απόλυτα ελεύθερος να εκφράζεται - όπως καταλαβαίνω ότι υπονοείτε - εκτός βέβαια αν θέλει να πετάξει το ράσο και τα άλλα αξεσουάρ που φέρει πάνω του.Επομένως, οι φράσεις μίσους που μπορεί να βγούν από το δικό μου στόμα μπορεί να τις πάρει ο αέρας, όμως τα λεγόμενα ενός ιεράρχη βρίσκουν εύφορο έδαφος να φυτρώσουν και να αναπτυχθούν και ίσως κάποτε να μετατραπούν σε πράξεις βίας.Το πιο επικίνδυνο είναι ότι το φίδι κρύβεται στον κόρφο κάποιου που εμπνέει στους οπαδόυς του εμπιστοσύνη, ελπίδα και αγάπη όπως είναι η Εκκλησία. Αντίθετα από τις κορώνες του Μιχαλολιάκου, που ξέρεις πάνω κάτω τι εκφράζει και πού το πάει, το μίσος που εκφράζει η εκκλησία βρίσκει τους πιστούς με τα αυτιά έτοιμα να ακούσουν το κάθε τι, με κατεβασμένα τα αμυντικά τείχη της λογικής τους. Είναι εκεί στο ξεβράκωμα της λογικής και της αποθέωσης του θυμικού που γενικά κάνει παιχνίδι ο "λαίκισμός" μόνο που δεν περιμένεις να το δεις από την Εκκλησία.Προφανώς ο νόμος δεν δικάζει με βάση τη θέση και το αξίωμα του καθενός, πόσσω μάλλον την ιδεολογική του ταύτιση, αλλά νομίζω ότι ένας δικαστής με αίσθημα ευθύνης θα έπρεπε να το είχε λάβει υπόψιν και να συντελούσε - τώρα που ήταν νωρίς - ώστε το τέρας να μην μεγαλώσει. Δυστυχώς όμως, το τέρας θα μεγαλώσει με τέτοιες αποφάσεις. Ίσως και άλλοι ιεράρχες τώρα αποφασίσουν να ακολουθήσουν το ρεύμα που διαμορφώνεται.Συνεχίζοντας και λίγο πιο πέρα, μου κάνει εντύπωση ότι και η ίδια η Εκκλησία δεν τόλμησε να προστατεύσει το "μαγαζί" της. Μήπως αυτό είναι ακόμα χειρότερο; Μερικές φορές η ανοχή του εγκλήματος είναι χειρότερη από το ίδιο το έγκλημα, γιατί τον εγκληματία τον βλέπεις και όσο μπορείς αυτοπροστατεύεσαι, όμως η δύναμη της σιωπηρής συνενοχής των πολλών είναι ένα καζάνι που βράζει, και μέσα σε αυτό βράζουμε όλοι δίκαιοι και άδικοι, λίγο λίγο σαν τον βάτραχο. Κάποια μέρα θα έχουμε γίνει Ιράν, αλλά είτε θα είναι αργά για να το αντιληφθούμε, είτε θα το έχουμε τιμή μας και καμάρι μας.
