Ας προσπεράσουμε το ότι το παιδί σου δε σε ρώτησε καν και τζάμπα μας συγχύζεις, αν και, κατά τη γνώμη μου, στάζει εγωισμό αυτή σου η ενέργεια.Αγαπητή προβληματισμένη. Αυτό το θέμα με τις μαμάδες, με ξεπερνάει. Είμαι νέα, δεν είμαι μαμά, έχω φίλες μαμάδες. Αλλά αυτό που είδα και οι αντιδράσεις που ακολούθησαν, με ξεπέρασαν. Και ερωτώ. Πού σταματάει η ελευθερία της μάνας να μεγαλώσει όπως γουστάρει το παιδί της; Γιατί αν αυτή θεωρεί καλό το να παρακολουθεί το παιδάκι της Γιουροβίζιον, αν καθετί που δεν ταιριάζει με τη δική της αισθητική το χαρακτηρίζει "ανώμαλο" για να ξεμπερδεύει, τότε ίσως να έχουμε χάσει λίγο το όριο. Γιατί εγώ δε θέλω να μεγαλώσω έτσι το παιδί μου, όταν κάνω. Δεν βλέπω Γιουροβίζιον, σπάνια βλέπω τηλεόραση και το ίδιο θα κάνω με το παιδί μου. Το παιδί μου θα γνωρίσει τον κόσμο βλέποντάς τον ζωντανό, διαβάζοντας γι'αυτόν και δίνοντάς του εγώ πληροφορίες για ό,τι δε φαίνεται με την πρώτη ματιά. Θα του μιλάω με όσο το δυνατόν περισσότερες λέξεις γίνεται, για να μη χρησιμοποιεί στη ζωή του σκέτους χαρακτηρισμούς. Όταν θα μεγαλώσει, δε θα το αφήνω να κάνει παρέα με παιδιά που βλέπουν Γιουροβίζιον, δεν ταξιδεύουν ποτέ, δε διαβάζουν βιβλία ή δεν έχουν γονείς. Θα το μάθω να καταδέχεται μόνο όσους είναι "σαν εμάς". Έχεις δικαίωμα να μεγαλώσεις το παιδί σου όπως θέλεις, αλλά όχι και ν'αφήσω το παιδί μου να κάνει παρέα με το δικό σου.....Κάτι τέτοια ακούω και αναρωτιέμαι μήπως καταντήσω σαν εσένα όταν γίνω μάνα. Μήπως περνάμε ξέρω γω κάποιο κατώφλι και η μητρότητα γιγαντώνει (και παραμορφώνει) τον εγωισμό μας.