Το τέλος της απάντησης στο #2 μου θύμισε την περίπτωση ενός γνωστού μου: θαυμάσιος δικηγόρος, στα 40 του αποφάσισε να παρατήσει τη δικηγορία προς τεράστια έκπληξη όλων και άνοιξε κομμωτήριο. Το περασμένο καλοκαίρι πήγα να τον δω και επί τη ευκαιρία με κούρεψε κιόλας. Το μαγαζί του γεμάτο πελάτισσες, ο ίδιος πανευτυχής και να μου λέει με λαμπερά μάτια που με κοίταζαν μέσα από τον καθρέφτη: "Πάντα μου άρεσε να φροντίζω γυναικεία κεφάλια,λατρεύω να ομορφαίνω τους ανθρώπους. Επιτέλους, ζω το όνειρό μου, φιλενάδα!" Αχ, πόσο θεός; Πόσο;:) :)