#2 Αγαπητό 2. Θα σου απαντήσω απο την αντίθετη πλευρά γιατί αυτό είναι ενα θεμα που αναγκαστικά λόγω θεμάτων υγείας των γονιών μου με απασχολει απο τα 17 μου.Η Αμπα απανταει πολύ ωραία εδώ για την κοινωνική διάσταση του θέματος και κυρίως στην Ελλάδα οι γονείς παλαιότερης κοπής το θεωρούσαν δεδομενο απο κορίτσι οτι θα ειναι μαζι τους στα γεράματα. Καλώς ή κακώς ενω στην χωρα μας έχουμε οίκους ευγηρίας η αλήθεια είναι οτι αν οι ηλικιωμένοι δεν εχουν κοντα τους ενα ατομο εμπιστοσύνης οπως τα παιδιά δυστυχώς θα έχουν δυσκολίες γιατι το Ελληνικό σύστημα υγειας δεν μπορει να τους υποστηρίξει πληρως ετσι ωστε να είναι ανεξάρτητοι σε όλους τους τομείς. Παρολα αυτά πολλα λύνονται με οικονομική ευχέρεια αν υπάρχει που μπορεις φυσικα αν θέλεις να προσφέρεις και εσυ για να νιώθουν "το νταντεμα" σε καμμία περίπτωση όμως μην αφιερώσεις την ζωη σου εκεί γιατι η διαδικασία γηρατος τους ή όποια προβλήματα δημιουργηθούν δεν μπορεις εσυ να τα αλλάξεις. Εσυ μπορείς να είσαι εκει με το να επιβλέπεις οτι οι διαδικασιες μιας νοσηλεύτριας ή ενος οίκου ευγηρίας τηρούνται ή δίνοντας την οικονομική και ισως ψυχολογική στήριξη. Να είσαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρουν μια χαρα αρκεί να ξέρουν οτι σε περίπτωση που εχουν πραγματική αναγκη έχουν έναν δικο τους άνθρωπο να τους στηριξει.