#5 Το να έχεις όχι έναν, αλλά δύο ανθρώπους σε ένα σπίτι με σοβαρά προβλήματα υγείας, που να εξαρτώνται από σένα είναι κάτι που μπορεί να κάνει τα νεύρα σμπαράλια ακόμα και στον πιό λογικό και με αγάπη άνθρωπο. Ενώ φυσικά δεν φταίς εσύ, και καλά κάνεις που έχεις φύγει -ειδικότερα δε αν δεν μπορείς να βοηθήσεις-, η συμπεριφορά και το συναίσθημα των γονιών σου είναι κάτι το αναμενόμενο, δεδομένων των συνθηκών. Θα έχεις ακούσει πολλές φορές το "τους γονείς και τα αδέρφια μας δεν τους διαλέγουμε". Ε, έτσι και είναι. Δεν μπορείς να επηρρεάσεις την κατάσταση με κάποιο τρόπο, περισσότερο ακόμα από τη στιγμή που, από όσο κατάλαβα, τα αδέρφια σου δεν έχουν ελπίδα να γίνουν καλά, δεν μπορείς να ηρεμίσεις την κακεντρέχεια των γονιών σου, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάξεις τη δική σου αντίληψη επάνω στο θέμα. (Εδώ ένας ειδικός πάντα βοηθάει, διότι είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο να δεις από διαφορετική οπτική γωνία ένα πρόβλημα μέσα στο οποίο ζεις). Πέρα από αυτό, το να δημιουργήσεις, όπως λες, τη δική σου οικογένεια είναι, μέσα σε άλλα, και η προσωπική σου ευκαιρία στη ζωή να αναπληρώσεις στο μέτρο του υγιούς και του δυνατού αυτό που ποτέ δεν είχες, και να αποφύγεις τα λάθη των προγόνων σου. Σου εύχομαι καλό κουράγιο και καλή δύναμη.