Η φυσική μου αντίδραση όταν ακούω αυτό το επιχείρημα είναι: επίσης από τη φύση τους δε μπορούν να κάνουν παιδιά οι στείροι. Οι γυναίκες που η εμμηνόπαυση τους ήρθε στα 36. Οι άνδρες με "αδύναμο σπέρμα". Κάποια ζευγάρια που εν γένει μπορούν, αλλά όχι μεταξύ τους: είναι ασύμβατοι με διάφορους τρόπους, έχουν και οι δύο το στίγμα (άρα μπορούν αλλά δε θα έπρεπε) κλπ κλπ κλπ.Όλες αυτές και πολλές ακόμη καταστάσεις τις δημιουργεί επίσης η φύση, χιλιάδες χρόνια τώρα. Άρα κι εκείνοι οι άνθρωποι, από τη στιγμή που η φύση τους καθιστά ανίκανους για γονιμοποίηση/κυοφορία, σημαίνει ότι έχουν κριθεί ανάξιοι να μεγαλώσουν παιδιά, από κάποια "ανώτερη αρχή"; Άρα και σ'αυτούς κακώς δίνει λύση η επιστήμη σήμερα;