#5: Ωπα. Βρίσκω το σχόλιο της πρώην συναδέλφου σου επιθετικό. Αυτή τώρα, υποτίθεται, έχει ολοκληρωθεί ως άνθρωπος και μιλάει έτσι σε μία μωρομάνα; Τί έλλειψη ενσυναίσθησης (από "ολοκληρωμένο" άνθρωπο!) Η γνώμη της δεν έχει καμία, μα καμία σημασία, σε παρακαλώ θερμά να πιστέψεις μία αγνωστη που έχει γεννήσει και με τους δύο τρόπους και έχει ιδίαν πείρα. Τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν μάθει να βλέπουν τη ζωή σαν αρένα και αναλώνονται στις μάχες "σημείων", τσεκάροντας νοερά κουτάκια. Δυστυχώς, το ανταγωνιστικό πνεύμα, αν το διαθέτει κάποιος, δεν αφήνει ήσυχες ούτε τις βρεφικές κούνιες: σήμερα είναι ο τρόπος του τοκετού, αύριο μπορεί να είναι η διατροφή του μωρού, μεθαύριο οι εξωσχολικές δραστηριότητες του παιδιού, με αποκορύφωμα την κορυφαία, κατά τη γνώμη μου, επιθετική ατάκα, σχετικά με το φύλο: "Τί έχεις, κόρη; Σαν το γιό, δεν έχει!"(Τί είναι τα παιδιά; Χαλκιδική; :P). Μην ξοδεύεις ενέργεια και φαιά ουσία ψάχνοντας την ιδανική απάντηση. Το χαμόγελο του μωρού που κρατάς στην αγκαλιά σου αξίζει όλες τις "τάπες" του κόσμου. Αυτό μόνο να θυμάσαι κάθε φορά που σε στεναχωρούν τυχάρπαστοι και κακόβουλοι τρίτοι που μπαίνουν στη ζωή σου σαν τις σφήκες μόνο και μόνο για να αφήσουν το κεντρί τους και να φύγουν. Το δηλητήριο τούς χαρακτηρίζει. Ξουτ!Υ.Γ. Να χαίρεσαι τη μικρή σου! Power! :))