Εγώ στο γάμο μου απόλαυσα πραγματικά την έκπληξη σε κάθε πακέτο που άνοιγα, και φχαριστήθηκα να ανοίγω δώρα!!! Τα ασημικά τα γούσταρα φουλ ιδίως τα σινιέ, κορνίζες, δίσκους, κουταλάκια, φοντανιέρες για ξηρούς καρπούς κλπ. Ντάξει είχε και κάμποσες Παναγίτσες γιαννιώτικες μέσα, αλλά κι αυτό το δέχτηκα ως παραδοσιακό. Μετά ήταν τα άχρηστα, το καλάθι του πικνικ, ο αρτοποιητής, η καφετιέρα γίγας, αγαλματίδια τύπου κυκλαδική τέχνη.Είχε και πιο φτηνά δώρα κάτι σαπουνιέρες για το μπάνιο, φίλες μου που έφεραν δώρο προσωπικά σε μένα τσάντα και σκουλαρίκια που κανονικά δεν πάνε για γάμο...αλλά ήταν όλα δώρα του δικού ΜΟΥ γάμου και γιαυτό το λόγο τα αγαπούσα και δεν μ ένοιαζε το "κέρδος" που θα βγάλω.Όσο για τα λεφτά, να πω το εξής. Πολλοί συγγενείς αλλά και κάποιοι φίλοι μας έδωσαν λεφτά στο χέρι. Εννοείται πως δεν είχαμε ούτε λογαριασμό ούτε λίστα γάμου, για λόγους κομψότητας όπως πολύ σωστά ελέχθη πιο πάνω. Λοιπόν ωραία και τα λεφτά εννοείται, φχαριστήθηκα κι εκεί να μετράω χαρτονομίσματα, αλλά μόνο τα δώρα των δικών μου στα οποία δεν έδωσα πρόσβαση στο σύζυγο ούτε κι εκείνος στα δικά του. Ξέρω βέβαια ότι ένα μέρος εκείνος το ξόδεψε επιτόπου για να πληρώσει τη δεξίωση, κι εγώ πήγα την άλλη μέρα και αγόρασα ένα αυτοκίνητο και για τους 2 μας. Δηλαδή στην πράξη τα χρησιμοποιήσαμε για κοινό σκοπό τα χρήματα τουλάχιστον εν μέρει. Αλλά θέλω να πω ότι θεωρήσαμε πρέπον να μην αγγίξει στα χέρια του ο ένας τα χρήματα που έδωσαν οι συγγενείς του άλλου.